Gene kimileri "Afganistan'da ne işimiz var" sorusunu ortaya atarak AK Parti'yi yıpratmaya çabalıyor. Doğrusu bir tarih dersi vermek niyetinde değilim. Ama unutmamak gerekir ki;

Bizde bazı çevrelerde; her demokrasinin cumhuriyet olduğu; her cumhuriyetin de demokrasi olduğu gibisinden yanlış bir kanaat vardır.

Bu türden yaklaşımlar "etnik ayrımcılık" kadar hatta belki ondan daha tehlikelidir. Zira işin içinde "ekonomik rant" vardır.

Toplumumuzun kimi kesimleri son yaşanan olayların ışığı altında; istenmeyen bir "parçalanmadan" söz ediyorlar.

Dün ve günümüzde her devlet içinde konuşulan anadil birden fazla olduğu için her devlet, resmi bir "ortak dil" benimser. Çok istisnai olarak birden fazla resmi dili olan birkaç ülke de vardır. Bunun en tipik örneği, İsviçre'dir.

O dönemde panik içinde gelen kimi kız öğrencilerimin; "Hocam biz şimdi ne yapacağız" gibisinden sorularına hep aynı yanıtı verirdim: "Eteklerinizi biraz daha kısaltın..."

O Katalanya bayrağı; o bölgede yüzyıllardan beri dalgalanmaktaydı. Bizim tarihimizde Diyarbakır'ın bayrağı hiç olmamıştı. Osmanlı'nın siyasal mirasında böyle bir fotoğraf yoktu.

Bu satırları; günümüzde bazı "Atatürkçü geçinenler" okumalı...

Siyaset ülkemizin gündemini öylesine yoğun bir biçimde kapladı ki; son derece önemli ekonomik gelişmeler gözden kaçmaya başladı.

Peki bir "İslam şeriatı tehdidi" görenler; neyin endişesi içinde? Bana öyle geliyor ki; yukarıda saydığım toplumsal yaşamla ilgili düzenlemelerin endişesi içindeler... Pek de haksız sayılmazlar.

Şimdiye dek hiç kaleme almadığım bazı konuları böyle bir yeni yıl yazısında ele almamı belki de garipsiyorsunuz. Doğrusunu isterseniz; yazarken ben de rahatsız oldum. Ama içinde bulunduğumuz günlerde Sayın Arınç'a bir suikast düzenlemenin ve (Allah korusun) bunun başarıyla noktalanmasının kimin işine yarar sağlayacağını düşünmekten kendimi alamadım.

Atatürk bu konuda şöyle demektedir: "Orduyu siyasi hayatın dışında tutmak cumhuriyetin en önem verdiği temel unsurlardan birisidir."

Bir devletin "hukuk devleti" olabilmesi için; o devletin yasalarının evresel hukuk kurallarına uygun olması gerekir. Bunun kökeninde ise; en basitinden "insan hakları" ve "temel hak ve özgürlükler" gelir.

Bu görev subayların bir bölümünün çocuklarını ellerine alan kimi kadınlar; Dolmabahçe sırtlarında "bizi bırakıp nereye gidiyorsunuz?" diye ağlaşıyorlardı. İşbirlikçilerin değişmeyen kaderi... X x x Kaderin ilginç bir cilvesi olarak; aynı gün yani 6 Ekim 1923'te Damat Ferit Paşa, Nice'de öldü.

Çok aklı başında bildiğim avukat bir arkadaşımla birlikte bir panele çıkmıştık. İlk sözü "Ben bu Meclis'i meşru saymıyorum" oldu. Kulaklarıma inanamadım.

Arap dünyasında, bu türden ayrılıklar körüklenir ve yaşanırken; üç resmi dili olan ve çok farklı kültürlerden gelen, İsviçre halkı; ya da, sayısız ırk, dil ve kültürün, sentezini yapmış olan ABD halkı; oldukça uyum içinde görülebilmektedir. Bir başka ilginç örnek, Almanya'dır.

Rumeli kökenli ve sarı saçlı ve mavi gözlü bir Mustafa Kemal'in ırkçı olduğunu düşünmek; tek kelimeyle, gülünçtür...

Nihayet, Atatürk'ün ve Atatürkçülüğün son karşıtları da; ülkemizdeki "İslam şeriatçıları"dır. Doğrusu, bunların Atatürk'e ve Atatürkçülüğe karşıt olmaları, ideolojilerinin ve düşüncelerinin gereğidir.