Osman Sarı kimdir ve aslen nerelidir? Kurşun Gazeli'nin şairi Osman Sarı'nın bilinmeyen hayatı

Osman Sarı 4 Nisan 1946'da Kahramanmaraş'a Sarımolla Köyü'nde dünyaya geldi. Dört çocuklu ailenin en küçük ferdidir.  Aslen Kahramanmaraşlı'dır. Şimdilerde 77 yaşındadır.

Çocukluk dönemini Kahramanmaraş'ta geçiren Osman Sarı, ilk öğrenimini Sarımolla Köyü'nde tamamladı. Maraş İmam Hatip Okulundan mezun olduktan sonra Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesini bitirdi.

Akademik kariyerine devam etmek isteyen Osman Sarı, yüksek lisansından sonra 'Türkiye’de İş Denetimi' üzerine doktora yaptı. Asıl mesleği avukatlık olan Sarı, akademik çalışmalarını yürütürken diğer yandan da iş hayatına atıldı.  

1974'te Çalışma Bakanlığı'nda İş Müfettişi olarak görev yapmaya başladı. 1978'e kadar burada devam ettikten sonra İstanbul Teknik Üniversitesi Sakarya Mühendislik Fakültesi (önceki adı Sakarya Devlet Mimarlık ve Mühendislik Akademisi) ile Sakarya Meslek Yüksek Okulunda Öğretim Görevlisi oldu. 

SANAT HAYATI

Küçük yaştan beri yazmaya oldukça ilgili olan Osman Sarı çocukluktan itibaren şiirler yazdı. İlk şiirlerini ise 1965'te Kahramanmaraş'ta, Gonca Dergisi'nde yayınlattı. Daha sonrasında ise şu dergilerde yazdı:

• Gonca Dergisi

• Çıkış Dergisi

• Defne Dergisi

• Diriliş Dergisi

• İlim ve Sanat Dergisi

• Edebiyat Dergisi

• Mavera Dergisi

OSMAN SARI ŞİİRLERİ- KİTAPLARI

• 1975 - Bir Savaşçıdır Kalbim

• 1991 - Aydınlar İhaneti 

• 1992 - Önden giden Atlılar

• 1995 - Şiirler

OSMAN SARI KURŞUN GAZELİ

Taş taş değil bağrındır taş senin
Nereni nasıl yaksın söyle bu ateş senin

Bir katılıktır dinamit söker mi yürekleri
Başın bir kez bu kalbe çarpmasın ey taş senin

Kazmayı kayalara değil kalplere vur ey
Ferhat niçindir kırdığın bunca taş senin

Anne seninle bağrın döğer gider mi acı
Hanidir Ferhad’dan aldığın ders taş senin

Sen de mi taşla bir oldun ey sevgili
İşitmez oldun beni kalbin taşdan taş senin

Ölüm sendendir bana nedir taşlamak beni
Bana güldür çiçektir attığın her taş senin

Gözünü dikme taşa işte parça parçadır
Şimşektir bir bakışın dayanır mı taş senin

Deprem değildir dağı ve beni sarsan
Bir bakışın komaz taş üstünde taş senin

Niçin çıktın dağlara evren çöl oldu leyla
Topuğun öpmek için toz oldu dağ taş senin

Taş taş değil bağrındır taş senin
Nereni nasıl yaksın söyle bu ateş senin

Ülkendir taş ve beton bu yanlışkent
Her gün bir yanın biraz daha taş senin

Taş alanlarıdır taş insanları taşır bir
Nereye gelsen ey aşk karşında bu taş senin

Uygarlık taşla taşımak çağlar üzre
Kolların bu denli güçlü müdür senin

Bir taş devridir ama bağışla beni
Niçin bunca geldim üstüne ey taş senin

Bir İbrahim bıçağı ikiye biçer taşı
Sevgili nasıl kırdı kutlu dişin taş senin

Ölüm bir kasırgadır çevirir seni beni
Nedir kucağında kocaman taş senin

Bir bir yürürlükten kaldırılıp çürümüş devrimleri
En gürbüz bir devrimi dikmek yerine taş senin

Nereye koysam seni söyle ey yüreğim
Bir gün beni ele verir bu güçlü atış senin

Savaşa girdin kalbim bin yara aldı beni
Ne denli acı varsa aradı buldu beni

Seni bir bomba gibi taşımak bu göğüste
Bir Ebubekir kıldı bir Ömer kıldı beni

Kurmak bize düştü bu kalbi sökülmüş çağı
Buyruk en ağır yükün altına saldı beni

Atıldık kurşun gibi kentin alanlarına
Bir kaç put ve taş gördü birden irkildi beni

Parça parça bir yürek delik deşik bir bağır
Bir beş değil sevgili bin kurşun deldi beni

Bir de bakışlarındır kurşun gözlerin senin
Kılı kıpırdamadı el gördü geldi beni

Yine seni özlemek birikti bir dağ gibi
Ve yürüdü üstüme altına aldı beni

Bir katılık döşenmiş upuzun bulvarlara
Adım atar atmaz bir donma aldı beni

Böyle çıktım alana ve yürüdüm yürüdüm
Ne görebildi kimse ne anlayabildi beni

Ve put alanlarından geçtim İbrahim gibi
Bir savaş bildi beni bir eylem bildi beni