Tarihi yazanların kazananlar olduğu söylenir her zaman. Ancak hayatını kaybedenlerin, işkence görenlerin çığlıkları yankılanır boşlukta. Tek bir şekilde rahatlayabilir ruhları.. Uğrunda öldükleri davalarının sonuca ulaşmasıyla. 61 yıllık diktatörlük sona erdi Suriye'de.

Zulümden bunalanlar bir yana... Beşer Esed için eskiden sokağa çıkan destekçileri bile kıllarını kıpırdatmadı. Başkanlarının kaçışını izlediler. Çünkü sosyal adaletsizlikten ve dikta rejiminden onlar da bunalmıştı.

Şehirler böyle düştü birer birer. Halep, Humus, Şam... Ne bir direnişle karşılaştı muhalifler, ne de kendilerinden korkan bir halkla. Çünkü herkes her şeyin farkındaydı artık. Diktatörün sonu gelmişti.

Esed giderken, arkasında işkence merkezlerini bıraktı. Bu mirası babasından almıştı.. Rejime karşı gelen herkes acı çekecekti.. Konuşmaya hakları yoktu.

Sednaya hapishanesi ve insanlığın öldürüldüğü diğer yapıların önemli bir mimarı vardı. İsmi Alois Brunner..

Eski bir Nazi Subayı olan Brunner, İkinci Dünya Savaşı sırasında Hitler'in emrindeydi. Yüz binlerce Yahudinin acı içinde ölümüne sebep olmuştu.

Savaşın kaybedileceğini düşünüp Suriye'ye gittiği sıralarda,  Beşer Esed'in babası, dönemin Suriye Devlet Başkanı Hafız Esed'le görüştü. Şeytani fikirlerini ona anlattı..

Esed bu Nazi subayını dinledi, ondan ilham aldı. Ardından danışmanlık teklif etti ve iadesini isteyen ülkeleri reddetti. Brunner öncülüğünde hapishaneler ve işkence merkezleri oluşturuldu. Amaç, rejim karşıtlarını acı içinde öldürmek veya ölmelerini isteyecekleri hale getirmekti. Çoğunun çıkışı yoktu zindanlardan. Salıverilen kişilerse çoktan akli melekelerini yitirmiş oluyordu ya da ruhlarında derin izler taşıyordu. Brunner 2020 yılında, başkent Şam'da öldü. Rejim tarafından terk edilmiş bir halde, apartmanda bulundu cansız bedeni. Brunner öldü ama mimarı olduğu sistematik işkence devam etti.

SURİYE HALKI SAVAŞTAN YORULDU. YENİLİK VE ÖZGÜRLÜĞÜN PEŞİNDELER.

Hayatını kaybeden on binlerce insan, göç eden milyonlar, yıkılmış bir ekonomi. Suriye halkı yoruldu ancak umudunu kaybetmedi. Yeni yönetimin yapması gereken önemli işler var. Öncelikle mülteci kamplarında kalanların durumlarıyla ilgilenilmesi gerekiyor. Halkın sağlık ve diğer hizmet sektörlerindeki eksiklikleri iyi belirlenmeli.

Görüşü fark etmeden yardımların herkese ulaştırılması önemli. Zira Suriye'de oluşan ayrışmanın son yıllarda benzeri görülmemişti. Eleştirilerin ve farklı seslerin ele alınışı da mühim. Aykırı fikirlerin önceki yönetim gibi bastırılması değil, doğru değerlendirilmesi gerekli..

ESED MAHKEMEYE ÇIKARTILMALI

Sednaya ve diğer hapishanelerin soğuk duvarları arasında işlendi korkunç suçlar. Emirleri verenler ve uygulayanlar yargılanmalı.  Binlerce masum insanın işkenceyle öldürüldüğü, yaşamlarının paramparça edildiği bu karanlık mekanın hesabı sorulmadan adalet mümkün değil.  Ve bu hesap, en tepedeki isimden başlamalı; Beşar Esed'den..

Esed'in ilticası, Rusya’yı büyük bir sorumlulukla karşı karşıya bırakıyor. Savaş suçlusunu korumak mı, yoksa uluslararası hukukun yanında durup Esed'i yargılanması için iade etmek mi?  Moskova bunun kararını verecek..

Rusya'nın Esed’i koruması, sadece bir diktatörü savunmak anlamına gelmez.  Bu, insanlığa karşı işlenen suçları onaylamak ve gelecekte benzer suçların önünü açmak anlamına gelir. Eğer Rusya, Esed'i iade etmezse, bu suçların ortağı haline gelecektir.. Tıpkı Gazze'deki soykırıma ortak olanların yaptığı gibi..

Bartu Eken / Haber7