"Genişletilmiş yoğun bakım servisi gerçeküstü bir dünya. "Koronavirüs bölgesine" girmek için kat kat koruyucu ekipmana bürünüyorum..." "Bilinci yerinde olmayan hastalarla dolu koğuşa giriyorum. Kimseden çıt çıkmıyor, sadece monitörlerin bip sesleri, hastalara basınçla hava pompalamasının ritmik sesleri duyuluyor. 12 saatlik vardiya boyunca iki-üç hastaya bakıyorum."
"Genellikle fiziki bir iş bu. Hastaların anestezi serumlarını düzenliyor, vücut sıvılarını dengelemek için saat başı idrarlarını kontrol ediyorum... Hareketsiz bir halde yatarlarken bedenlerinde kalıcı bir hasar oluşmasın diye yatağa basınç yapan noktalara yastık yerleştiriyorum. Ağız ve nefes borusunda toplanan salgıları pompayla temizliyorum."
"Gözlem: Solunum hızı 42 - 48 - 55 - 61 - 61… Trafik lambası renkleri içeren bir tabloda yükselen bu sayılar hastanın nefes almakta güçlük çekmiş olduğunu gösteriyor. Bu, hastanın benim gözetimimde uyutulup, çalışmayan organları nedeniyle makinelere bağlanması anlamına geliyor."
"Durumu bu kadar kötü olan hastalarla uğraşmak oldukça zor, bunları yaşamamış olmalarını diliyor insan. Bire bir bakım yaptığınızda, aynı durumda yüzlerce insan olduğunu düşünemiyorsunuz."
"Benim bulunduğum yer bakımından en sınırlı kaynak solunum cihazları değil, işgücü. Hastanenin düzenli personelinin yarıya yakını hastalık, izolasyon veya korku nedeniyle çalışamıyor. Etrafıma baktığımda iş arkadaşlarımın devasa çabalarını görmek beni duygulandırıyor. Süpermen hikayelerinde kriptonit verilmiş, ama hala araba kaldırmaya çalışan süper kahramanlar gibi onlar, başka ne yapabilirler ki?"
"Ağır Covid-19 hastalarının bakımı sanıldığı gibi değil. Onlara öyle yakınım ki örneğin kapalı gözleri kurumasın diye geceleri gözlerine damla damlatıyorum. Onlarla belki hiç tanışmayacağım bile ama nefeslerini sürekli kontrol ediyor, yardıma ihtiyaçları var mı diye bakıyorum. Yataklarındaki çarşafı değiştiriyorum."
"Ülkem artık "sürü bağışıklığını" bekleyip bunun mal olacağı can kaybına razı olmaktan vazgeçti, can kaybını asgariye indirmenin çabasını veriyor. Ben de öyle. Bu yaşananlardan anlam verebildiğim şeylerden biri bu. Hastalarımla tanışmış değilim, ama yaptığım bakım ile onlara söylemek istediğim şey şu: Her şey sizin için, elimizde olan her şey. Yaşamınız bizim için önemli..."
