- Rakibin hatalarına güvenip kendi doğrularını üretmeyi unuttuğu için,

- Kutuplaşmadan şikâyet edip, sonra aynı kutbun içinde saf tuttuğu için,

- Topluma güven vermek yerine travmaları kaşıdığı için,

- Muhalefet görevini asaleten değil de vekâleten yürüttüğü için,

- Kopuntuların söylemleriyle muhalefet icrası kolaycılığına abandığı için

- Kriz anlarında sorumluluk almaktan çok, fırsatçılık hissi uyandırdığı için,

- İmaj her şey, susuzluk hiçbir şey anlayışına yakayı kaptırdığı için,

-  Laikliği tanrılaştırıp, sekülerizmi zorbalığa dönüştürdüğü için,

- İslam düşmanlığını, Osmanlı sövgüsünü ve alkolü, çağdaşlığın reklam yüzü yaptığı için,

- Süleyman Nazif gibi 'Öldürürler başlasak feryada biz / Hasret olduk eski istibdada biz' der miyiz acaba diye düşündürdüğü için,

- Alternatif olmak yerine “anti” olmayı tercih ettiği için,

- Parti içi koltuk savaşlarını memleket meselelerinin önünde gördüğü için,

- Toplumsal değişimi okumakta gözlük numarasını güncellemediği için,

- Sırf eleştirmiş olmak gayesiyle eleştirdiği için,

- Kadınları ve gençleri vitrin süsü mesabesine indirgediği için,

- Kültürel kodlara dokunmak yerine ideolojik ezberlere sığındığı için,

- Bütün iktidar yolculuğunu anketlere bağladığı için,

- Tabanına, kendileri gibi düşünmeyenlerin haklarına saygı göstermeleri gerektiğini arada sırada hatırlatmadığı için,

- Sosyal medya yüzeyselliğinde siyaset yaptığı için,

- Bolşevik soslu propagandadan medet umduğu için,

- Toplumun önemli bir kesimince korku unsuru olmaya (artarak) devam ettiği için,

- Toplum mühendisliğine soyunup, toplumun ruhunu ıskaladığı için,

- Liyakat kampanyası yapıp, sadakati ödüllendirdiği için,

- Hedefinin Türkiye'yi daha ileri bir noktaya taşımak olduğuna insanları bir türlü ikna edemediği için,

- Örnek bir yerel yönetim başarı referansı ortaya koymak yerine fırsatları kâbusa çevirdiği için,

- Toplumun değişen kodlarını çözmek yerine nostaljiye tutunduğu için,

- Kendi içindeki elitizmi sorgulama cesaretinden bile yeni bir elitizm türettiği için,

- Bir sepet oluşturmak yerine tüm yatırımını öfkeye yaptığı için,

- Kazanmaktan ziyade kaybetmemeyi öncelediği için,

- Telkini verip salkımı yuttuğu için,

- Aynı şeyleri yaparak farklı sonuçlar beklediği için,

- Kendi seçmenini dahi zaman zaman terbiye etmeye kalktığı için,

- Seçmenin aklı ile kalbi arasında denge kuramadığı için,

- Seçmeni kazanılması gereken değil, dönüştürülmesi gereken bir nesne olarak gördüğü için,

- Gençlerin dilini konuşmayı sosyal medya ve Z Kuşağı sığlığına indirgediği için,

- Dinamik krizler karşısında statik refleksler gösterdiği için,

- Kendi içindeki farklılıkları dahi tehdit olarak gördüğü için,

- Seçmeni ikna etmek yerine suçlamayı tercih ettiği için,

- Popülizm ile ilkesizlik arasındaki çizgiyi bulanıklaştırdığı için,

- Hakkaniyetli olamadığı için,

- Kendi içindeki çelişkileri çözmeden dış çelişkilere odaklandığı için,

- İkna edemediğini cahil ilan ettiği için,

- Sembol isimlere mahkûm kalıp kadro inşa edemediği için,

- Taraftarları tatmin etmeyi yeterli saydığı için, 

- Siyasi romantizmi stratejinin önüne koyduğu için,

- Uzlaşıyı zayıflık, çatışmayı cesaret saydığı için,

- Tek bir toplumsal kesime hitap edip gerisini yok saydığı için,

- Samimiyet açmazından kurtulamadığı için,

- Ekonomik vizyon sunmayı sloganla geçiştirdiği için,

- Yeni nesli dinlemek yerine onlara monolog çektiği için,

- Günceli takip ederken, geleceği inşa etmeyi unuttuğu için,

...

Prof. Dr. Hakan Aydın / Haber 7