Bir ailenin yürek burkan dramı!

Manisa’da doğum sırasında oksijensiz kalması nedeniyle serabral palsi rahatsızlığıyla dünyaya gelen 2 buçuk yaşındaki Yiğit Etken için tek umut fizik tedavi.

8 aydır işsiz olan baba Muharrem Etken, haftada sadece iki gün fizik tedavi alabildiklerini belirterek yetkililerden yardım isterken, anne Oya Cankat ise gözünde para pul olmadığını dile getirerek isteğinin oğlunun sağlığına kavuşması olduğunu belirtti.

Manisa’nın Yunusemre ilçesine bağlı kırsal Üçpınar Mahallesi'nde yaşayan Muharrem Etken-Oya Cankat çiftinin serabral palsi rahatsızlığıyla dünyaya gelen 2 buçuk yaşındaki oğulları Yiğit Etken’in sağlığına kavuşabilmesi için gerekli olan fizik tedavisi 8 aydır sekteye uğradı. Baba Muharrem Etken’in işsiz kalmasıyla haftada 5 gün yapılan fizik tedavi haftada 2 güne inince çaresiz aile evlatları için yardım istedi. Şimdiye kadar gördüğü fizik tedavi sayesinde başını artık dik tutabilen Yiğit Etken’in fizik tedaviyle sağlığına kavuşabileceği öğrenildi.

Kiralarını ödeyemedikleri için evden atılan ve kayınpederinin evinde tek göz odada yaşam mücadelesi verdiklerini kaydeden baba Muharrem Etken, 8 aydır devlet tarafından yüzde 80 engelli raporu olan oğlu Yiğit için verilen 480 TL dışında bir gelirleri olmadığını o parayla da çocuklarının bez ve mama masrafını karşılamaya çalıştıklarını anlattı.

“Sağlığına kavuşması için tedavinin aksamaması lazım”

Oğlunun sağlığına kavuşabilmesi için fizik tedavinin aksatılmadan devam etmesi gerektiğini kaydeden Muharrem Etken, "Dünyaya geldiğinde serabral palsi hastası olarak dünyaya geldi doğum sırasında beynine oksijen gitmediği için. Daha önce belediyede çalışıyordum. Orada çıkışlar olduğunda benim de ismim yazılmış. 8 aydır işsizim. Nereye gitsem ayağımda platin olduğu için beni işe almadılar. Sigortam bitince devletin verdiği haftada sadece 2 gün birer saat olan fizik tedavi görüyor. Benim oğlumun, İzmir’de baktırdığım doktorlar, haftada 5 gün olan özel fizik tedavileri olduğunu söyledi. Birer saat olsa da haftada 5 gün gidiyorsun. Onları çoğaltmamızı istedi. Ben elimden geldiği kadar koşturdum ama şuan işsiz olduğum için çocuğuma fizik tedavi aldıramıyorum. Büyüklerimden sadece çocuğum için yardım bekliyorum, fizik tedavisinin yapılmasını istiyorum. Çocuğum yürüsün başka bir şey istemiyorum. Parayla pulla işimiz yok. Ya da büyüklerimiz yapabiliyorlarsa bana sigortalı bir iş sağlanırsa en azından özel yerlerde çocuğumun tedavisi sigortam tarafından karşılanır. İşsiz kaldığım 8 ay boyunca oturduğumuz ev kiraydı. Evimin kirasını yeri geldi ödeyemedim, yeri geldi ödedim ama çok gecikmelerim olduğu için ev sahibi beni çıkardı. Çıkarınca da evsiz kaldık. Allah razı olsun kayınpederim de bize bir göz odasını açtı. Onun sayesinde çoğumla mücadele vermeye çalışıyorum" dedi.

“Manisa’yı verseler de umurumda değil”

Tek isteğinin çocuğunun da diğer çocuklar gibi koşup oynaması olduğunu kaydeden anne Oya Cankat ise şunları söyledi:

“Gitmediğimiz yer kalmadı, çare arıyoruz. Eşimin işi yok, işten çıkarıldı ben de çocuklara baktığım için çalışamıyorum. Kimseye de oğlumu baktıramıyorum. Evden çıkardılar bizi şimdi annemin evinde bir göz odanın içinde kalıyoruz. 7 yaşındaki kızım da sabahlara kadar Yiğit’in ağlamasından dolayı uyuyamıyor. Okula gidemiyor. Oğlum, doğum sırasında beynine oksijen gitmediği için rahatsızlandı. Oradan aldılar, kuvözde çok kaldı. Göbeği bile orda düştü. Her yere gittik, özellere bile gittik. Bir ekmek param vardı onu da, her şeye razıyım ekmek alıp yemem yeter ki oğlum düzelsin diye. Kızımı da okula gönderemiyorum. Allah’tan tek isteğimiz oğlumun düzelmesi. Tek isteğimiz geri aldığı fizik tedavinin yapılması. Özel eğitimlerde yürüyecek mi, konuşacak mı? Gidiyoruz ama 2 gün yetersiz geliyor Yiğit’e. Belki yürütürler, konuşur, eli ayağı tutar, diğer çocuklar gibi koşturur. Manisa’yı bana verseler hiç gözümde yok, İzmir’i bana verseler hiç gözümde yok, sadece oğlum düzelsin başka bir isteğim yok.”