Türkiye tarihi bir dönüm noktasında.

1 Ekim 2024'te meclis açılışında MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli'nin DEM sıraları ile tokalaşmasıyla başlayan süreç terör örgütüne silah bırakma çağrısıyla sonuçlandı. 

Bu yeni sürecin şifrelerini okurken önceki “çözüm süreci” döneminden farklı bir tavır izlendiğinin altını çizmeliyiz.

Terörsüz Türkiye süreci

+teröre karşı sıfır taviz

+af yolunun kapatılması

+müzekere süreçlerinin uzamasının önüne geçilmesi

+siyasal mücadelenin öne çıkması gibi birçok açıdan farklı.

Sonuçta ortada 40 yıldır devam eden bir sorun vardı.

Üç beş günde bitmesini beklemek çok da doğru olmaz. 

Ancak Türkiye’nin son yıllarda teknolojiyi de kullanarak savaş konseptini değiştirmesi, atılan ekonomik / sosyal adımlar bu sürece gelinmesinin önünü açtı. 

İmralı'da tutuklu bulunan Abdullah Öcalan "Tüm gruplar silah bırakmalı ve PKK kendini lağvetmelidir." dedi.

Öcalan’ın mesajı, sadece bir grubun değil, tüm tarafların elini taşın altına koymasını gerektiren bir süreci işaret ediyor. 

Türkiye, tarihi bir sürecin eşiğinde. 

Öcalan’ın “silah bırak, kendini feshet!” mesajı, terörsüz Türkiye sürecine dair yeni bir kapı araladı.  

PKK’nın silah bırakması yönündeki çağrısı, yıllardır süregelen çatışma ortamının sona ermesi adına büyük bir adım olarak değerlendirilmeli. 

Bu mesaj, sadece bir açıklama değil; Türkiye’nin geleceği açısından kritik bir dönüm noktasıdır.

Açıklamadan önce en çok merak edilenlerden biri de “verilen sözler tutulacak mı?” sorusuydu. 

Ona bakacağız.

Her büyük değişim süreci gibi, bu sürecin de beraberinde getirdiği ciddi riskler vardır. 

Öncelikle, sürecin sağlıklı ilerleyebilmesi için tüm tarafların iyi niyetli olması gerekmekte. 

Çözüm sürecinin sabote edilme ihtimali hiçbir zaman göz ardı edilmemelidir. 

Nitekim dünyanın en büyük insan, silah ve uyuşturucu kaçakçısı konumunda milyar dolarlara hükmeden bir örgütün bir anda “ben gidiyorum” demesi bazılarının işine gelmeyecektir. 

Bir diğer risk ise, süre uzadıkça siyasi manipülasyonlara açık hale gelmesidir. 

Barış süreci, herhangi bir siyasi partinin seçim yatırımı olmamalıdır. 

Aksi takdirde, samimiyetten uzak, kısa vadeli çıkarların gölgesinde kalabilir ve toplumun güvenini kaybedebilir.

Ayrıca, terörle mücadele ile terörsüz Türkiye süreci arasındaki dengenin iyi kurulması gerekir. 

Silahları bırakmak istemeyen olursa devletin sert yüzüyle karşılaşacak, bu da bazı dezenformasyon faaliyetlerinin önünü açabilecektir.

Genel anlamda bakınca örgütün lağvedilme / feshedilme süreci kendi kitlelerine bir “kazan kazan” vurgusuyla anlatılmak istendi. 

“ayrı bir ulus-devlet, federasyon, idari özerklik veya kültürel çözüm önerileri, toplumun tarihsel sosyolojisine yanıt verememektedir.” sözleriyle de yeni bir tartışmanın fitilini ateşledi diyebiliriz.

Nitekim yıllardır “federasyon, yerelde özerk yönetim” söylemleriyle PKK ile aynı görüşü savunan CHP de boşa düşmüş oluyor.

Bakalım önümüzdeki süreçte CHP ağız değiştirecek mi?

Şimdi hepimizi bekleyen yeni bir sabır imtihanı var.

Bakalım “silah bırak!” çağrısı örgütün kollarında nasıl yankılanacak?

Suriye kanadı  çoktan “Öcalan’a uyacağız” açıklaması yaptı ama Kandil kanadı biraz ayak direyecek gibi.

Ama bölgesel konjonktüre bakınca fazla da hareket alanlarının kalmadığını söylemek mümkün.

Yıllardır süren çatışma ortamının sona ermesi, sadece ekonomik ve sosyal kazanımlarla sınırlı kalmayacak, aynı zamanda Türkiye’nin demokratikleşme sürecini de hızlandıracaktır. 

Bu fırsat iyi değerlendirilmeli, toplumun her kesimi barış sürecine katkı sunmalı ve geçmişin hataları tekrarlanmamalı. 

Barışın sağlanması, yalnızca tek tarafın iradesiyle değil, devletin, toplumun ve ilgili tüm aktörlerin sürece samimi şekilde destek vermesiyle mümkün olacaktır. 

Tüm bu risklere rağmen, terörsüz Türkiye sürecine destek vermek bir zorunluluktur.