Bu ülkeden söz ederken ismiyle ilgili hataya işaret etmeye hep ihtiyaç duyuyorum. Çünkü böyle bir hatalı isimlendirmeye Türkiye’den başka hiçbir yerde rastlamadım ve garibime gidiyor doğrusu. Örneğin Türkiye’nin İskenderun veya Bayburt diye isimlendirilmesi kimsenin hoşuna gitmez sanırım. Fas da sözünü edeceğimiz ülkenin küçük bir şehri. Üstelik başkenti bile değil. Başkenti olsaydı belki gene bir anlamı olurdu. Resmi adı ise Mağrib Krallığı. Ama tarihte Mağrib sadece bu ülkenin bulunduğu topraklar hakkında değil Tunus, Cezayir, Moritanya ve Mağrib Krallığı’nın bulunduğu ve günümüzde genellikle Kuzeybatı Afrika olarak nitelendirilen bölgenin tümü hakkında kullanılan bir isimdir. Tıpkı Biladu’ş-Şam adının, bugünkü Suriye, Lübnan, Ürdün ve Filistin’in tamamını kapsayan alan hakkında kullanılması gibi.

Ne kadar ilginçtir ki Mescidi Aksa’nın Mağribliler Kapısı diye adlandırılan kapısı da günümüzdeki mütercimlerimiz tarafından Faslılar Kapısı diye tercüme ediliyor. Oysa Kudüs’te, tarihte Mağrib olarak isimlendirilen bölgeden gelenlerin yoğunluk oluşturduğu bir mahalle vardı ve buraya Mağribliler Mahallesi deniyordu. Bu mahalleye açılan kapıya da Mağribliler Kapısı adı veriliyordu. İşgal rejimi daha sonra bu mahalleyi tamamen yıkıp kamulaştırdığı gibi Mağribliler Kapısı’nın anahtarlarını gasp ederek onu sadece yahudilerin girişleri için kullanmaya başladı. O yüzden sık sık gündeme gelir ama dediğimiz gibi ismi günümüz Türkçesindeki galatı meşhur esas alınarak Türkçeye tercüme edilmektedir. 

İsimlerle ilgili bilgilendirmeleri yadırgamayın. Çünkü isimler tarih ve kültürdür. İsimlerin olduğu gibi korunması tarih ve kültürün de korunmasına vesile olur. 

Bizim Fas dediğimiz ülke resmiyette Mağrib Krallığı (El-Memleketu’l-Mağribiyye) olarak isimlendirilse de bu ülkenin kralı aynı zamanda resmi statüde “Emiru’l-Mü’minin (Mü’minlerin Emiri)” olarak nitelendirilir. Bu niteleme bilindiği kadarıyla İslam tarihinde devlet başkanı hakkında ilk olarak Hz. Ömer (r.a.) zamanında kullanılmıştır. Ebu Bekir (r.a.), Peygamber (a.s.)’ın vefatından sonra devletin başına geçtiğinden dolayı ona hilafet etmesine nispetle halife olarak nitelendirilmiş, ancak Ömer (r.a.) “emiru’l-mü’minin” nitelemesini kullanmayı tercih etmiştir. Ama ondan önce de muhtelif komutanlar için bu sıfatın kullanıldığı olmuştur. Sonraki dönemlerde Müslüman halkların yöneticileri hakkında yaygın olarak kullanılan bir vasıf olmuştur. 

Günümüz Mağrib Krallığı devletin en üst kademesindeki yöneticisi hakkında her ne kadar bu sıfatı kullanıyor olsa da ne yazık ki gerek şu anki kral VI. Muhammed ve gerekse onun yine aynı sıfatı yani “Mü’minlerin Emiri” sıfatını kullanan babası II. Hasan sürekli siyonistlerin dostu olmuştur. 

Siyonist katillerin Gazze’de 15 aydan fazla sürdürdükleri korkunç soykırım ve katliam, şu an Batı Yaka bölgesinde sürdürdükleri vahşi saldırılar ve katliamlar da VI. Muhammed’in siyonist katillere yönelik tavrını değiştirmemiş, bilakis onlarla bağlarını daha da güçlendirmesine sebep olmuştur. 

Şu anki kralın babası II. Hasan da siyonistlerle çok sıkı münasebet ve dostluk ilişkisi içinde olan biriydi. Yani şu anki kral bu vasfını babasından miras almış ve siyonistlerle ilişkileri önceleme konusunda onun çizgisini aynen sürdürmüştür.  

Siyonist işgal rejimini, insan potansiyeli yönünden en çok destekleyen ülke Mağrib Krallığı oldu. Yüz binlerce yahudinin, işgal altındaki Filistin topraklarına göç edebilmesi için bütün imkanları sağladı. Üstelik onların kendi ülkesinde vatandaşlık haklarını da iptal etmedi. Dolayısıyla onların ülke içinde siyasi otoritede etkinliklerini sürdürebilmeleri için nüfuslarını ve nüfuzlarını korumalarına fırsat verdi. 

Mısır ile işgalci siyonist rejim arasında imzalanan Camp David Anlaşması’nın baş aktörü şu anki kralın babası II. Hasan’dır. Bu adam, Mısır ile işgal rejimi arasında anlaşma sağlanması için perde arkasında çok yoğun bir şekilde lobicilik faaliyeti yürütmüş ve adeta mekik dokumuştur.

Ahmet Varol / Yeni Akit Gazetesi