Son Cenevre görüşmelerine katılan Suriyeli muhalifler, irili ufaklı gruplar halinde 30-40 gruba ayrılıyordu. Bunlardan bazıları birbirleriyle dostluk ve dayanışma içinde, bazıları ise düşmanlık derecesinde birbirlerine karşı idiler. Karşılarında ise Rusya, İran ve rejim taraftarı gruplar vardı. Bunlardan bazılarını ÖSO çatısı altında Türkiye toparladı. Destekledi, korudu ve silahlandırdı. Bu ayrışanlar ve birleşmeyenlere karşı güzel ve doğru bir karar ve hareketti.

Savaş ve kriz dönemlerinde en büyük başarısızlık, aynı düşmana ve güce karşı savaşan insanların birçok gruplara ayrılması ve farklı organizasyonlar halinde hareket etmesidir. Bu durum hem direnişi zayıflatır, hem de başarıyı geciktirir. Birçok küçük yapılanmanın aynı bölgede yaşaması, yönetilmesi, disipline edilmesi, organize olması, barınması, savaşması ve direnme gücünü sağlamlaştırması gerekir ki, savaşın gidişatı onların lehine dönsün.

Ne yazık ki Türkiye’deki siyasi partilerde de aynı mantık, aynı şekilde yanlış olarak işliyor. Bu parçalanmalar, vatan, millet ve ülkenin geleceği için büyük kayıplara yol açıyor. Hatta bazı gruplar ve partiler, muhalif ve düşman gruplarla birlikte karanlık ittifaklar kurarak iktidar olmak istiyorlar.

Son seçimlerde altılı yuvarlak masa etrafında altı okla toplanıp seçimden sonra kanlı bıçaklı birbirlerine giren CHP ve İYİ Parti'de büyük bir düş kırıklığı ve çöküntü yaşattı. Aynı şekilde Suriye’deki muhaliflerin bir kısmının Esed rejimiyle birlikte çalışması, PKK ile ittifak yapması nedeniyle Suriye’deki çözümsüzlüğü derinleştirmişti.

Ceyşü'l İslam, Cephe Şamiye, Sultan Murat, 2. Sahil Tümeni, Ceyş-ül Mücahidin, Ceyş-ül Nasır, Feyulak Humus, Kuzey Fırtınası Taburu, 10. Sahil Tümeni, 316. Fırka, Şuheda İslam, Muğawir Tugayı, Elwe Kasiyun Tugayı, Cuiur Horan Tugayı, Hamza Tugayı, Şehid Ğasan Tugayı, Fecir Tevhid Tugayı, Amerin Tugayı, Ceyşül Ensar İslam, Ceyşül Tevhid, Ceyşül Asela ve Temmiye, 16. Fırka, 14. Fırka, Ensaru Şam, Facur Evvel, Safal İslamiye, Festekum Keme Umurt, Amud Horan Tugayı, Aşiret Horan Tugayı, Tecemu Aheda Bedii, Teemu Ahrar Horan gibi daha ismini burada zikredemediğim birçok küçük grup, "küçük olsun benim olsun" hesabı içinde yürütülmeye çalışılan mantık ülkenin genelindeki mücadeleye zarar veriyordu.

Karşılarında Rusya gibi süper bir güç, İran gibi fitne üreten ayrılıkçı bir devletin vesayet savaşçıları, Suriye Esed yönetimi gibi zalim bir yönetim karşısında bölük pörçük gruplar halinde hareket etmek savaşın başında yenilgi ve hezimeti kabul etmektir.  Bunun bir izah edilecek tarafı da yoktur. Bu yanlış adımlar tüm Suriye muhalefetine çok acılar çektirdi ve çok kayıplar verdirdi.

Esad dostu olan CHP ve PKK eksenli Türkiye muhalefeti de aşağı yukarı aynı yanlış yolu izliyordu. CHP etrafında kümelenen ve ona oy verenler birkaç milletvekili ve belediye başkanlığı kazanmak için atmadıkları takla, girmedikleri kılık kalmadı. CHP’ ye destek vererek veya onunla birlikte Hareket ederek vatana ve millete büyük zararlar ve kayıplar verdiler. Seçimin ilk haftasında ısmarlama milletvekilleri ayrıldı. Kendi köşelerine çekilip ahkâm kesmeye başladılar. Belediye başkanlarının hiçbir hizmet üretmemeleri, PKK yandaşlığı yapmaları göreve ihanetten dolayı kayyum atamalarına sebep oldu. Sonra ağlamalar, zırlamalar, ABD ve batıdan yardım dilenmeler başladı.

Suriye muhalefeti Türkiye’nin yardım ve desteğiyle yıllar sonra bir lider ve bayrak altında birleşmeleri aynı istikamette yürümeleri, aynı düşmana birlikte saldırmaları, onlara yıldırım hızıyla hareket kabiliyeti verdi.  Yıkılmaz denilen Esad-İran-Rusya koalisyon cephesi yıkıldı. Lübnan Hizbullah’ı destekli katil Esed rejiminin kaleleri ve kuleleri darmadağın edildi. Tevhit bayrağı altında Suriye’nin özgürlük ve bağımsızlık mücadelesi yolunda birleşmeleri, bütünleşmeleri ve güç birliği yapmaları Suriye’de tıkanan çözüm yollarını sonuna kadar açtı.

Türkiye’deki kıblesi bir Müslümanların, Kur’an ve Sünnetin aydınlığında ehli küfre ve onun Türkiye’deki uzantıları yerli münafıklara karşı aynı saf ve hedefler doğrultusunda, aynı bayrak altında ve aynı cephede buluşmak zorundadırlar. Aksi takdirde güce tapan batı emperyalistleri ve onların ülkemizdeki tescilli uşakları, patentli disbütörleri karşısında bir asırdan beri olduğu gibi çaresizlik bataklığında debelenip oyalanıp dururlar.

Emperyalizmin her türlüsünden, ceberut yönetimler ve güçlerden kurtulmanın tek yolu, en kestirme yoldan kurtarıcılardan kurtulmak, Hakka ve hakikate teslim olmaktır. O da, Müslümanların birlik, beraberlik ve güç birliği yapmasıyla olacaktır.

Arif Altunbaş, Haber 7