Önce Afşin-Elbistan’da ‘bir firma’nın maden ocağında göçük meydana geldi, 9 kişi hayatını kaybetti.

Ardından Adana’da özel ‘bir firma’ya Köprü Barajı’nın kapağı yıkıldı, 8 işçi hayatını kaybetti.

Dün de İstanbul’da bir Alışveriş Merkezi (Medya buna AVM diyor) inşaatında yangın çıktı, çadırlarda kalan 11 işçi yanarak can verdi.

Başımızda ‘bir piyasa’ vardı, hani şu çok hassas olan, en küçük moral bozucu gelişmede düşen, bir de çalıştırdığı insanların ölümüne yol açan bir firma var.

Uyuşturucu veya fuhuş baskınında yakalananların kimliğini vermekte hiçbir sakınca görmeyen medyamız, iş reklam verene gelince pek hassaslaşıyor.

Ne madenin, ne yıkılan barajın ne de yangın çıkan inşaatın sahibini afişe etmiyor.

Özel sektör dayanışması böyle bir şey olsa gerek.

Medyamız iş patronlar olunca özel hayatın dokunulmazlığına müthiş saygı gösteriyor. Sıradan insanların böyle bir hakkı olabileceği pek aklına gelmiyor.

Nasıl kendine yakın generaller, akademisyenler veya gazeteciler tutuklanmaya başladığında birden uzun tutukluluk süresini keşfetti.

Bu davalar sayesinde bütün insan hakları ihlallerine alkış tutan gazeteciler “Habeas Corpus” uzmanı kesildi ve “Masumiyet ilkesinin” yılmaz bekçisi oldu, şimdi de böyle.

Birkaç gün haberlerde izleriz işçilerin kötü kaderini, sonra Afşin’de, Adana’da olduğu gibi unutup gideceğiz.

İnsanın değerini servetine göre değerlendiren bir sistemimiz var.

İşçiler patır patır ölüyor, her konuda açıklama yapmaya bayılan TÜSİAD tam siper oluyor. Ne de olsa patronların canı ve cebinden sorumlu sivil toplum kuruluşu! Patronlara ve çıkarlarına halel gelmesin de işçiler ölebilir.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kulanabilirsiniz

Ergun Babahan / Star