Cumhuriyet Halk Partisi, hangi konuda olursa olsun kendisini ilgilendiren soruşturmalara ‘siyasi bir süs’ verme çabasında…

Her açılan soruşturmaya büyük bir endişeyle yaklaşıp acilen bu çaba içerisine girişiyor.

Bir ihbar, kamuya açık şaibe iddiası söz konusu ise bunun soruşturmaya tabi tutulması olması gerekendir.

Kurultayın şaibeli olduğuna dair soruşturmada da belediyelerdeki yolsuzluk ve terörle iltisak içerikli soruşturmalarda da tavır aynı…

Her şeyi düzgün olan, terörle iltisaklı olmayan, ihaleleri ve fon hareketleri mevzuata uygun olan soruşturmalardan endişe duyar mı?

Bence duymaz…

Duymamalı da…

Hatta kendisi ile ilgili ortaya atılan iddialara soruşturma açılmasını beklemeden kendisi savcılığa başvurup soruşturmayı başlatan siyasetçilere de şahit olduk.

Elinde somut veri bulunmayan hiçbir savcı, mahkemeye suç teşkil eden bir delil sunamaz.

Sunamayacağı için de korkmayı gerektirecek bir durum oluşmaz.

Hatta bu sizin ne kadar alnı ak olduğunuzu ortaya çıkardığı için bir taraftan siyasi avantaj da sağlar…

Recep Tayyip Erdoğan, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olarak görev yaptığı yaklaşık üç buçuk yılda birçok soruşturmayla karşı karşıya kaldı.

1994-1998 yılları arasında ağırlıklı olarak (28 Haziran 1996- 30 Haziran 1997 Refah Yol Hükümeti haricinde) muhalefet partisinin belediye başkanı olarak görev yaparken, belediyedeki işleyişten dolayı 20'nin üzerinde soruşturma geçirdi.

Ve tüm bu soruşturmalardan kendisine siyasi yasak gelecek bir ceza ile karşı karşıya kalmadı.

Yine Melih Gökçek Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı olarak görev yaptığı yirmi üç yılın yedi yılını muhalefet partisinin belediye başkanı olarak geçirdi.

Hakkında yüzlerce soruşturma açıldı.

Birçok davada da yargılandı.

Yine siyasi yasak ve hapis cezası ile karşı karşıya kalmadı.

Ne Recep Tayyip Erdoğan ne de Melih Gökçek her Allah’ın günü ekranlara çıkıp ‘engelleniyoruz’ filan da demedi…

Özellikle Recep Tayyip Erdoğan görev süresi çok kısa olmasına rağmen İstanbulluların yaşam konforunu olumlu hale getirdi.

Kokusundan arabaların camlarının açık tutulamadığı Haliç’i, İstanbulluların nefes aldığı bir yere dönüştürdü.

Çöp dağlarından oluşan gazlardan insanların hayatlarını kaybettiği bir İstanbul’u yaşanabilir hale getirdi.

Suya hasret şehri suyla buluşturdu.

Açtığı sosyal tesislerle diğer restoranların fiyatlarını aşağı çekmesini sağladı ve milyonlarca İstanbullunun cebine dokundu.

Ve daha birçok hizmet…

Yine Melih Gökçek bugünkü kötü yönetime rağmen asgari sorunun yaşanmasının altyapısını oluşturdu.

Yine altını çizelim; tüm bunlar yapılırken ne şikâyet ettiler ne de muhalefet partisi belediye başkanı oldukları için “engelleniyoruz” dediler…

Siyasetin gereğini yaptılar.

Millete hizmet ettiler…

“O zaman memlekette hukuk vardı efendim” diyebilme potansiyeli taşıyanlara belirtelim; dönemin İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Recep Tayyip Erdoğan, başkanı olduğu belediyenin yolsuzluğu, hukuksuzluğu, terörle iltisakı nedenleriyle değil, Millî Eğitim Bakanlığı müfredatında yer alan Ziya Gökalp’in 1912 yılında Balkan Savaşı’ndaki Türk askerler için yazdığı “Asker Duası” adlı şiiri okuduğu için siyasi yasakla beraber 10 ay hapis cezasına çarptırıldı. Ve 4 ay 10 gün Pınarhisar Cezaevi’nde kaldı.

Dönemin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Vural Savaş ve Sabih Kanadoğlu gibi hukukçuların olduğu Türkiye’de o dönemde ‘hukuk var’ denilemeyeceğini de ekleyelim… 

Demek ki kusurunuz yoksa, temiz çalışıyorsanız didik didik etseler de bir şey çıkmıyor.

Hizmet de aksamıyor. 

O yüzden CHP’nin ve belediye başkanlarının kusurları yoksa, korkacak bir şeyleri de olmamalı…

Öyleyse neden korkuyorlar ki?