Muharrem Beyi tanımam.

Daha önce kendisi ile hiç karşılaşmadım.

Partisinin genel başkanı olmaya ve Cumhurbaşkanı adayı olarak devlet yönetmeye niyetlenince medyadan tanıdım, yakından izlemeye çalıştım.

İnce 1964 Yalova doğumlu, muhtelif okullarda öğretmen ve yöneticilik yapmış.

Bir süre Yalova, Atatürkçü düşünce derneği il başkanlığında ve Yalova Spor basın sözcülüğünde de bulunmuş.

CHP’nin bilindik, klasik “beyaz yakalı, Kemalist laik memur” görüntüsü vermesinin dışında, biraz daha cesur ve sempatik bir profil çiziyor.

Ayrıca, yine CHP’de sıkça tanık olduğumuz “benim dedem ve ninem de hacıdır” söylemlerini de sıkça kullanmasına rağmen onun, bu doğrultuda bir eylemine tanık olmadık, görülenler de hep “köprüyü geçene kadar”.

Herne halse, asıl konum bu değil.

Muharrem bey CHP’nin Genel Başkanı olmak için çok asıldı.

Parti içinde Kılıçdaroğlu’na karşı ciddi bir mücadele verdi, başkanını kıyasıya eleştirdi, kongreler yaptırdı, Cumhurbaşkanlığına aday oldu.

En son İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olmak için de kolları sıvadı ama, Kılıçdaroğlu onu değil de Ekrem’i aday yaptı.

Hatta İstanbul için adaylar konuşulduğunda Kılıçdaroğlu, hiç renk vermeden bıyık altından gülerek soruları geçiştirdi.

Belli ki aday yıllar öncesinden belırlenip Kılıçdaroğlu’na dikte ettirilip, iş bitirilmişti.

Bunu, ne İnce, ne de Gürsel Tekin biliyordu.

Aday; 2014 yılında Beylikdüzü’ne yerleştirilmiş, soyadı Müdafa iken İmamoğlu yaptırılmış, theatral yeteneklerle donatılıp eğitilmiş, muhafazakar kimlik öne çıkarılmış, Fener civarlarında ki bazı mahfillerde, oraların ruhu ve dili ile mücehhez kılınıp, yeni yapılacak yerel seçimlerde İstanbul adayı olarak hazır bekletilmişti.

Muharrem İnce ise, bütün bunları bilmiyordu, tıpkı herkes ve hepimiz gibi.

Ancak aday ortaya çıkıp, meydana sürülünce Gürsel Tekin’in de, İnce’nin de gıkı çıkmadı.

Neden mi?

Çünkü; tezgahı, projeyi, adayı ve adayın arkasındaki küresel ekibin herşeyi hazırlayıp, organize oy hırsızlığını yapacak kadroları çok önceden oluşturduğunu ve CHP’ye İstanbulu’un İmamoğlu ile kazandırılacağını inandırıldı.

Muharrem İnce’ye sessiz, sedasız bir şekilde destek vermek kalmıştı ve o da bunu yaptı.

Hem Tekin hem de İnce CHP’nin artık kendileri gibi “saf anadolu çocukları’nın” eline bırakılamayacak kadar önemli olduğunu farkettiler.

Nitekim Ekrem, bir takım artistik atraksiyonlarla mazbata istediğinde; Avrupa’da, Amerika’da, Yunanistan’da atılan manşetlerle, yazılan makalelerden ona, hangi mahfillerden destek geldiğini anladılar.

İnce, yıllardır verdiği mücadelede bu kadar önemli desteklere muhatap olmuş muydu?

Olamadı çünkü, planda, projede kendisi yoktu, Ekrem vardı.

Ekrem bir projeydi ve arkasında artık; FETÖ ve ona 200’e yakın ülkede 500 dolayında okul kurdurup, dünyayı parmağında sallayan MOSSAD ve CIA vardı.

CHP’nin elinden askeri vesayet alındıktan sonra iktidara gelemeyeceğine göre Baykal, İnce, Tekin ve benzerlerinin akılları ile Erdoğan’nın önüne geçilemezdi.

Türkiye önemli bir ülkeydi, Erdoğan’nın elinden mutlaka alınmalıydı ve bu da plansız, projesiz olamazdı.

Olmadı da nitekim.

CHP, HDP’ye yakın olmalıydı, öyle ise Yörük Baykal’la bu iş daha fazla götürülemezdi, CHP’nin başına, PKK’lılarla aynı dili konuşup kaynaşacak meşrepte biri gerekiyordu bu kişi, Kılıçdaroğlu’ydu.

Adamlar Türkiye’yi, Türkiye’de yaşayanlardan daha iyi biliyor, Türkiye’de büyüme ve Osmanlı hinterlandını yeniden ayaklandırma potansiyelini görüyor ve daha sıkı takip ediyorlar, Türkiye’de istemedikleri hiçbir şeyin olmasına müsade etmiyor, tedbirlerini önceden alıyorlardı.

Bizim gibilerin ise bir türlü buna aklı yetmiyor.

Başta ABD olmak üzere küresel güçler birkaç yıl içinde, kasetle, şantajla; CHP gibi Türk solunun ulusalcısı bir partiyi, HDP gibi Kürt ırkçısı Marksist bir parti ile buluşturup, araya İP gibi sözde sağcı ve Türk milliyetçisi bir sos ekleyerek gözümüzün içine baka baka muhalefeti birleştirdiler, sonuçta CHP’yi, marksist Kürt solu üzerinden emperyalist amaçlara hizmet edecek bir hedefe kilitlediler.

Muharrem İnce gibilerin bu büyük projeye ne aklı, ne de birikimi yeter.

Muharrem Bey’e ileride kendisini tatmin edecek bir koltuk gösterilir mi, bilemem ama, CHP’yi avuçlarının içine alan küresel akıl; Anadolu’nun lümpenleşmiş seçmeni ile, ırkçı Kürtleri ve CHP’nin kumsallarda bronzlaşmış beyaz yakalı Türklerini bir araya getirerek, özlemini çektikleri iktidar hayali ile mest ediyorlar.

Her ne kadar biraz lümpenleşme; sahil boylarında, yüzünü Olimpos’a çevirip, elinde kadehi ile diz çökerek, CHP’nin iktidarı için yıllarca Zeus’a yalvarmış beyaz yakalıları hoşnut etmese de iktidar, iktidardır.

Muharrem İnce de bundan böyle, küçücük beyaz yakasının pozisyonuna denk düşen payını alır, susar oturur.

CÜMLEDEN CÜMLEYE.....

...Dostum, işler bizden sonra dünyaya gelmişlerdir.

İşleri onları görecek adamlar icat eder...

Çalışmak, zamanına sahip olmak, onu kullanmasını bilmektir.

Biz bunun yolunu açacağız.

Etrafımıza zaman şuurunu vereceğiz.

İçinde yaşadığımız havaya bir yığın kelime ve fikir atacağız.

İnsan, her şeyden evvel iştir, iş ise zamandır, diyeceğiz.

Bu, müsbep bir hareket değil midir ?

A.Hamdi Tanpınar/Saatleri Ayarlama Enstitüsü.

Ferman Karaçam - Haber 7 

fermankaracam@gmail.com 

fermankaracam@twitter.com 

twitter.com/fermankaracam 

facebook.com/fermankaracam