Türkiye’nin demokratik diyebileceğimiz ilk seçimi 14 Mayıs 1950 yılında üç parti ve bağımsızların katıldığı seçimdir.

Demokrat Parti (DP), Cumhuriyet Halk Partisi  (CHP) ve Millet Partisi (MP)’nin katıldığı bu seçimlere kadar, yani 1923 – 1950 yılına kadar

(47 yıl) Türkiye, eli ayağı bağlanarak dışarıdan, özellikle Batıdan getirilen, bünyesine yabancı olan aşılarla aşılanmaya tabi tutulmuş olduğu bir dönemi yaşamıştır.

Türkiye bu sırada adeta bir çocuk gibi yatağa bağlanıp damarına güya kendisine faydalı aşılama yapılan bir işkence sürecinden geçmiştir.

Yaklaşık 50 yıl içinde bu aşılamaya karşı çıkan “çocuğa”  her türlü eza verilmiş, azarlanmış, dövülmüş, tekmelenmiş, sürülmüş ve darağacında sallandırılmıştır.

Halk aşağılanmış, tek tipleştirilmiştir.

Yani asırlarca dünyaya hükmeden gurur, izzet ve azamet sahibi bir halkın genleri ile oynanarak, aşağılanmış ve imamları, âlimleri, şeyhleri, dedeleri, mollaları asılarak, asil hücreler atılarak genetik değişimine tabi tutulmuştur.

Babamın Anlattıkları

Rahmetli babam bu konularla ilgili olarak:

“Anlamadığımız şeyler oluyordu, bütün bildiklerimiz yok sayıldı, bir tek gün içinde ulemamız, mollamız, okuryazar olan halkımızın hepsi, hepimiz dilsiz, birikimsiz, bilgisiz bırakıldık.

Hemen her gün köyümüze iki jandarma geliyor, nasıl giyineceğimizi, nasıl davranacağımızı, nasıl inanacağımızı söylüyor ve dipçik gösteriyorlardı.

Elimizden en iyi atlarımızı, en iyi öküzlerimizi, ürünümüzün istedikleri kadarını alıp gidiyorlardı.

Çocuklara Kur’an’ı gizli okutuyordum.

Mahsullerimizi geceleri gizli gizli kuyular kazıp içine gömüyorduk.

Ezanı Arapça okutmuyorlardı, Ardahan’a gittiğimizde köprünün başında jandarmalar bekler, kılık kıyafetimize bakar, fes, takke serpuş gibi şeyleri başımızdan alır suya atarlardı.

Vermeyen olursa şehre sokmazlardı.

Ardahan Halil Efendi Camiine atları bağladılar… Adeta işgal edilmişiz de başka bir milletin askeri gelmiş gibi muamele görüyorduk”. Demişti.

Yaklaşık yarım asır süren bu dönem Türkiye, bir CHP diktası, CHP faşizmi ve CHP zihniyetinin zulmünü yaşadı.

Bu dönemde bir inanç gurubu olarak belki de en büyük zulmü Aleviler ve Kürtler gördü.

Bu dönem CHP iyice kurumsallaştı, devletle bütünleşti.

Vali ile Belediye Başkanı aynı kişi idi, seçimle değil atama ile gelirdi ve böylece “millet” devletinden giderek kopmuştu.

Ne varki bu uygulamalar gitgide halkı canından bezdirmişti, bunun farkına varan ve bu uygulamaların esas sahibi olan emperyal güçlerin kaygıları CHP’ye iletilince 14 Mayıs 1950 yılında, ilk kez, CHP’nin dışında partilere de izin verildi.

Aslında tek parti devleti haline gelen, Milli Şef’le yönetilen otoriter bir devlet’ ten çok partili demokratik bir yapının çıkması hiç te mümkün görünmüyordu.

Halk CHP’ye Şiddetle Karşıydı

Çünkü otoriter yapı devletin içine tamamen girmiş, devlet haline gelmiş, yarım asırlık bir zaman içinde kök salıp yerleşmişti.

Diğer taraftan dünyanın o günkü konjonkturel yapısı, özellikle Sovyet tehdidi de Türkiye’yi çok partili sisteme zorlamıştı.

Ve bu yapı; yıllardır CHP’nin tek başına iktidar olamamasına rağmen hala devletin içinden sökülüp atılmamıştır.

14 Mayıs 1950 seçimlerinden Demokrat Parti (DP) tam bir zaferle çıktı. Konumuz için önemli olan Aleviler ise bu seçimlerde DP’ye yani “sağcı” bir partiye oy verdiler.

Bu anlamda elimizdeki tek ve kabul edilebilir ölçü olarak Tunceli’yi alırsak, DP: 13.089, CHP: 9.209 oy aldı.

Belki buna, o zamanki Alevi nüfusun şehirdeki yoğunluğunu dikkate alarak Sivas’ı da eklersek; Sivas’ta DP: 103.586, CHP: 87.014 oy aldı.

Yani hem Tunceli’de hem de Sivas’ta Aleviler oylarını sağ bir partiye verdiler ve her iki şehirde de DP’yi desteklediler.

Çünkü başta Aleviler ve Kürtler olmak üzere bütün halk kesimleri CHP’nin diktacı ve zalimce uygulamalarına şiddetle karşıydı.

(Devam Edecek)

Ferman Karaçam

YouTube     : youtube.com/c/Ferman Karaçam

Twitter        : twitter.com/fermankaracam  

Instagram   : instagram.com/fermankaracam

Facebook   : facebook.com/karacamferman

E-mail         : fermankaracam@gmail.com

Web Sitesi : fermankaracam.com