Bizim okuyucularımız bilirler bu fakir, polemik pek beceremem, karşılıklı tartışmalarda başarılı biri değilim, sonucunda kimseye faydası olmayan kırıcı olan ve toplumsal barışa zarar veren konulara da pek yakın durmam.

Bu sebeple Mustafa Kemal’le ilgili yazılar da yazmadım.

Kaldı ki; yürürlükte 5816 gibi bir kanun maddesi dururken Can Dündar’ın belgeselindeki kadar bile Mustafa Kemal’in aleyhinde bir şey söyleyemiyoruz.
 

Her neyse, konumuz bu değil.

Fakat şurası bir hakikat ki; bu ülkede hala 1909’ dan bugüne kadar olan gerçek tarihi ne kendimiz biliyor ne de okullarımızda çocuklarımıza okutuyoruz..!

Yıllardan beri sürekli gerçeklerin etrafında dönüp duruyoruz.

Binlerce kilometre kare toprağı, 1909’dan itibaren tek kalemde nasıl kaybettiğimizden tutun da, İstanbul’u işgal eden İngilizlerin neden sessiz sedasız gittiğine, birtakım sloganların, veciz sözlerin, şarkı, imza, marş söz ve bestelerin gerçek sahiplerini konuşamıyoruz.

Gelecek kuşaklarımıza da hala yalan ve uydurma olanları öğretiyoruz.

“Bir asırdan fazla bir zamandır, “Benim Oğlum Bina Okur” durumundan ileri gidemedik ne yazı ki..!

Malum olduğu üzere bir zamanlar okulların adı Medrese idi.

Ve burada Arapça eğitim/öğretim de yapılırdı.

Arapça dil bilgisinde emsile fiil çekimini ve örneklerini, bina ise fiillerin çatılarını ifade ediyordu.

O zamanlar herkes bunları öğrenmeye mecburdu, çünkü Arapçanın temeli emsile ve bina idi.

Emsile ve binayı öğrenip kavramadan Arapça öğrenemez, dili kavrayamaz ve zamanın sıkı disiplinli hocalarından “sınıf” geçemezdiniz.

Bu durumun zorluğu birçok öğrenciyi emsile binayı yeniden yeniden okumaya mecbur ediyordu.

Bunun için öğrenci ebeveynleri de; “Benim oğlum bina okur, döner döner yine okur” demişler.

Bize geçmişten miras kalan bu deyim TDK tarafından, ata sözü olarak alınarak, “Hiçbir sonuca varmadan, aynı şeyi tekrarlayıp duran” şeklinde tarif edilmiş.

Birçok tarihçimiz hakikatleri gün yüzüne çıkardı ama bu hakikatleri okullarımızda müfredata koyamıyoruz.
 

Özellikle yakın tarihimiz konusunda durumumuz içler acısı.

Bu acı durumun bir örneğini de ben yaşadım.

Merhum Prof. Dr. Raşit Küçük hocamızın hatıratını ben yazmıştım.

Hoca hatıralarını anlatırken, elbette uzun yıllar görev yaptığı Erzurum’dan da söz etmişti.

Aşağıda okuyacağınız bu hatıraya baktığımızda diğer birçok şey gibi “Hoş Gelişler Ola…” Türküsünün de Mustafa Kemal’e ait olmadığını, bu türkünün de onun 24 Ekim 1924 yılında Kars’ı ziyareti sırasında trenden indiğinde Azerbaycan Türklerinin çoğunluğunu teşkil ettiği bir grup tarafından ona yakıştırıldığını öğreniyoruz.

Türküyü daha sonra Muzaffer Sarısözen, Kars yöresi derlemeleri sırasında yöre ekibinden dinleyerek TRT arşivine kazandırmıştır.

Türkünün aslının başlığı şöyle: “Hoş Gelişler Ola Kahraman Halit Paşa.” Ve devamı da Kahraman Halit Paşa şeklinde devam eder. Çünkü ‘Elviye-i Selase’ denen Kars, Ardahan ve Batum’un Fatih’i “deli” lakaplı Halit Paşadır.

Mustafa Kemal’in o dönemde bu bölgede herhangi bir görevinden söz edilemez.

O sıralar bölgede Kazım Karabekir ve Deli Halit Paşalar vardır.
 

Merhum Profesör Dr. Raşit Küçük Hoca hatıratının 297. sayfasında bu gerçeği şöyle anlatıyor:

“Uğur Saraciye’ye çok sık uğrardım.

Dursun ağabey de, İsmail ağabey de vefat ettiler.

Onların babaları gazi bir kişiydi.

Mübalağasız söylüyorum eksi 25, eksi 30 derecede o dükkândan kollarını sıvar, sırtında sadece yelek, seksen yaşının üstünde, gider o karşıdaki Şafiiler Camii’nden abdest alır gelirdi.

Şaşardım.

“Ya amca sen bunu nasıl yapıyorsun, ben sana şaşırıyorum?” derdim.

Ooo oğul bu ne ki, ben savaşta, cephede ihtiyaç olurdu, çelik gibi buzu delip suya girmiş adamım derdi.

Bu şahıs askerde Kars Fatih’i Deli Halit Paşa (1883-1925) derler o civarda, onun emir çavuşuymuş.

Onu anlatır, anlata anlata bitiremezdi.

Cephede nasıl savaştığını, kurşunların vücuduna nasıl girmediğini, yeleğini, akşam gelip sallayarak kurşunları yere döktüğünü anlatırdı.

Çok enteresan şeyler dinlemişimdir ondan.

Bir de ilginç ve unutamadığım bir şey söylemişti bu gazi amca; Artvin’in bir türküsü var ya, ‘Hoş gelişler ola Mustafa Kemal Paşa’.
 

Derdi ki ‘O türkü aslında öyle değil, Hoş gelişler ola kahraman Halit Paşa idi aslı, sonradan değiştirdiler.’
 

Çok açık sözlü bir insandı, muhteşem bir gazi, dini bütün bir insandı. Oğulları da öyleydi.

Allah rahmet eylesin.”

Şimdi, konuyu fazla uzatmamak için buraya yazamıyorum ama okuyucularımdan istirhamım Kars Fatihi ya da Kafkas Fatihi Deli Halit Paşayı bir parça araştırın lütfen.

Kazım Karabekir Paşa ile birlikte Doğu ve Güneydoğu Anadolu’nun kaderinde Yemen’de, Trablusgarp'ta, Balkan Savaşları’nda, Çatalca’da, Erzurum’da, Erzincan’da, Yanya’da hangi önemli rolleri oynayıp, hangi başarıları gösterdiğini, bu sebeple İngilizler tarafından görevden el çektirildiğini ve en sonunda ‘Komitacılar’ tarafından bir cinayetle ortadan kaldırıldığını ve daha fazlasını öğreniriz.

O zaman, bölgenin bir türküsü olan ‘Hoş Gelişler Ola” türküsünün deli Halit Paşa’ya ait olduğunu da görürüz.

Ferman Karaçam

YouTube     : youtube.com/c/Ferman Karaçam

Twitter        : twitter.com/fermankaracam  

Instagram   : instagram.com/fermankaracam

Facebook   : facebook.com/karacamferman

E-mail         : fermankaracam@gmail.com

Web Sitesi : fermankaracam.com