İmamoğlu, Türkiye’nin Zelenskiy projesiydi. Arkasında Vaşington ve Brüksel vardı. Aşağı yukarı altı yıldan sonra Brüksel yerli yerinde duruyor. Lakin sorun şu ki “aradığınız Amerika’ya ulaşılamıyor!”

Türkçesi, küreselciler kaybettiler. Bir süredir dünyanın her yerinde milliciler, milli devletler kazanıyordu… Sonunda Amerika’da da kazandılar.

Trump’ın zaferi basit bir iktidar değişiminden çok öte anlamlar taşıyor, hepimiz biliyoruz. Trump ne kadar iyi, ne kadar kötüdür bu tartışılabilir ancak, ABD siyasetini neredeyse 180 derece değiştirdiği açık. ABD artık postmodern ideolojilerin oyuncağı olmak istemiyor. Klasik Amerikan rüyasına, geleneksel işçi sınıfına, fabrikalara, inanca ve aile değerlerine dönmek istiyor. Kendi kimliği ile barışmak isteyen Amerika, “ortak küresel değerler” martavalından vazgeçiyor. Bu, aynı zamanda “demokrasi” ihraç etmekten de vazgeçtiği anlamına geliyor.

Dallı güllü kampanyalar ile, renkli devrimler ile dünyanın çeşitli coğrafyalarına müdahale eden Amerika yok artık. O olmayınca onun Zelenskiy’leri de olmuyor. İmamoğlu’nun da arkasındaki destek buharlaşıyor. Böylesi aktörlerin karıştığı yolsuzlukların, hırsızlıkların üzerindeki ABD koruma kalkanı kalkıyor… ABD’nin “seçilmiş” çocukları, işledikleri suçlar için yargılanabilir hale geliyor.

“İmamoğlu Suç Örgütü” iddiası ile başlatılan operasyonun dünya siyasetindeki yeri tam olarak bu. Tıkır tıkır çalışan şey, bağımsız Türk devletinin bağımsız yargısı. Direnen tarafta ise CHP ve Brüksel var. ABD ve Rusya çoktan kenara çekildiler, “Türkiye’nin iç işlerine saygılıyız” dediler.

O cenahta, ABD’nin dış müdahale araçlarının yokluğunu hesaba katmadan kurulan hayaller yıkılmaya mahkum. USAID olmasaydı, Soros olmasaydı, yalan imparatorluğu aşağılık Batı basını olmasaydı ne turuncu devrimler olurdu ne de pembe projeler. Şimdi ise yoklar… Geriye bizdeki yetersiz “bakiyelerin” fantezileri kalıyor.

GENÇLER NE YAPSIN?

Evet, sokakta zafer arayanların hiçbir şansı yok. Çünkü sokak, çıkmaz sokak.  Ama yine de kimi halk çocuklarını kandırıp çıkmaz sokaklara sürmeyi başarıyorlar. Peki kendi çocukları nerede dersiniz? Ekrem İmamoğlu’nun, Özgür Özel’in, gençleri sokaklara çağıran, polisle karşı karşıya getiren CHP’lilerin kendi öz evlatları nerede?

Biraz DEM’li vekillere benziyorlar…

Onlar da burada yoksul Kürt çocuklarını dağa kaçırırken, kendi öz evlatları İtalya’da Fransa’da Amerika’da lüks villalarda şatafatlı bir hayat yaşıyordu.

Gençlerin fikir mücadelesi vermesi, bunun için her türlü direnişi sergilemesi sonuna kadar meşrudur. Ama gençleri hırsızlık çeteleri için meydanlara sürmek ahlaksızlıktır, vicdansızlıktır.

Zenginlerin çaldığı paralar için halkın çocuklarını feda etmeye kalkmak… İnanın sinirlerim zıplıyor da küfür etmeye dilim varmıyor…

KOMÜNİST AKIL TUTULMASI

Türkiye’nin çakma komünistleri, Saraçhane’de eylem yapmış. “Patronlara karşı mücadele edelim” diyorlar. Çocuğum farkında mısınız, savunduğunuz adam patronun en çirkin, en üç kağıtçı, en adi versiyonu. Siz bunu hangi akla hizmet dayanışma listenize yazdınız? Ne oldu da Marks’ı mezarında ters çevirdiniz?

Ya da şöyle diyeyim… Yarın öbür gün, elli yıl aradan sonra ellinci kez toplanıp “nerede yanıldık” dediğinizde bu saçmalık gelecek mi acaba aklınıza?