Erenlerle erendir, yananlarla yanandır!

Niye Rabia-tül Adeviyye o tarihten bugüne hatırlanmaktadır?

Sorusunun cevabı, Yunus'ta gizlidir!

Yunus der ki,

“Ölen hayvan imiş

Aşıklar Ölmez”

O yüzden, nice sevdalı gibi…

Nice aşık gibi…

O da asırları aşan “sevdası” nedeniyle bugünlere ilham olmuştur!

Ruhu, Mısır'ın başkenti Kahire'de Adeviyye Meydanı'nda mazlum Mısır halkının arasında gezinmektedir!

Adeviyye meydanına isim vermiş olan O'dur!

Ve O, Müslüman Mısır'ın, bugünkü direnişinin ismiyle ev sahibi olmuştur!

Gökhan Özcan ağabeyim dün Yeni Şafak'ta yazmış. Hayıflanarak okudum O'nunla ilgili yazıyı.

Lakin ben de yazmak için çoktan kolları sıvamıştım.

Gecikmiş olsam da Rabia-tül Adeviyye'nin ruhaniyetinin önünde saygıyla eğiliyorum.

O'ndan bir küçük menkıbeyi Ramazan'ın bu ilk gününde size sunmak istiyorum.

Söz şimdi menkıbenindir.

Hırsıza duvarın verdiği ses: Seven uyudu ama sevilen uyanık

Rabia-tül Adeviyye, bir gece namaz kılmak için seccadesini serer.
Namazını bitirdikten sonra şöyle bir duada bulunur ;
“Ya rabbi (cc) şu vakitte bir çok kimse uyudu, bir çoğu sevdiğine gitti, ben de sana geldim, çünkü benim sevdiğim sensin.”
Sonra zikir çekerken uyuya kaldı.

Bir hırsız girdi evine biraz sonra.

Bakındı sağına soluna.

“Oldukça az ve eski eşyaların olduğu fakir birinin eviymiş bu ev” diye düşündü.
“Ama bir kaç parça eşya almadan çıkmak olmaz” diye düşündü.
Torbasına doldurduğu bir kaç parça eşya ile tam evden çıkacakken birde baktı ki kapı yok ! Az önce girdiği kapı hiçbir yerde yoktu.

Her yer duvardı.
Aldıklarını bıraktı ve tekrar çevresine baktı, kapı orada duruyordu.
Tekrar torbasına doldurdu eşyaları ve tekrar baktı ki kapı yine yoktu!
Bu işlemi tam 3 kez tekrarladı.

Tam o esnada duvarlar dile geldi;

“Ey hırsız ! Seven uyudu ama sevilen ayakta!”

Sevilenin, Ramazan ayının bu ilk gününde sevenlere merhamet etmesi dileğiyle.

Kalın sağlıcakla.

Hasan Öztürk
Haber7.com