Siyasette her şey mümkün mü ya da her şey mübah mı?

Kimilerine göre “evet”tir bu sorunun cevabı.

Ve ne yazık ki yakın tarihimiz, bu “evet” cevabını destekleyecek çok fazlaca ilkesizlik örnekleriyle doludur.

Altmışlı, yetmişli yılların eline ise hiçbir dönem su dökemez.

Bugüne ya da “siyasette yumuşama” denen şeye de bu zaviyeden bakanlar, bana göre Ak Parti siyasetini de Cumhur İttifakı’nın temel siyasetini de okumaktan çok uzaklar.

Yazdıklarımı, kanaatlerimi Sayın Cumhurbaşkanı’nın İtalya dönüşü uçakta söylediklerinden ve Sayın Bahçeli’nin bayram namazı sonrası yaptığı açıklamalardan önce, çeşitli platformlarda ve TV yayınlarında da söyledim.

Yapılan şey, gerilen Türk siyasetini, muhalefet ile olan diyalog kanallarını açarak rahatlatmak ve bu ülkeye yeni bir anayasa kazandırmaktan ibaret iken, anlatılan hikâyeler, üretilen komplo teorileri gerçekten şayan-ı dikkat oldu.

Sayın Bahçeli’nin yüzüğü üzerinden fal bakanlar, davranış okuyanlar, sembollere gönderme yapanlar medyumlara, müneccimlere taş çıkartacak kabildeydi.

Ve her konuşan bir “tayyi mekân ya da tayyi zaman” mertebesinden konuşuyor ve sanki her diyalogda oradaymış gibi kesin ve emin bir eda takınıyordu.

Bahçeli bir “erken seçim çağrısı” yaparak ittifakı dağıtacak diyenleri bile duydu bu kulaklar.

Ya da “Sinan Ateş cinayeti MHP’nin üstüne yıkılacak.” ve yeni bir milliyetçi diyalog bile kurulacaktı onlara göre.

Öyle ki, Erdoğan Meral Akşener ile de bunun için görüşmüştü.

Hatta Özgür Özel, Sayın Cumhurbaşkanı’na, “Bırakın siz şu MHP’yi, gelin biz yeni bir ittifak yapalım ve şu anayasayı da başka meseleleri de beraber çözelim.” demiş.

Daha neler neler…

Peki, bir de şuradan bakalım ve bütün bunlar olur mu olmaz mı? Siz karar verin.

En başta Türk siyasetinin iki ana damarını temsil eden Ak Parti ve CHP -ABD’nin Demokratları ve Cumhuriyetçileri gibi- bir ittifak yapabilir mi?

“Olur” diyenler, parlamenter sistemin seçim sonrası koalisyonuna gönderme yaparak çok yanlış bir temele oturtuyor seçim öncesi ittifakları.

Zira, bu durumu ne Ak Parti kendi tabanına anlatabilir ne de CHP.

Âdeta birbirlerinin varlık sebebi olan iki partinin ittifakı, her ikisini de anlatısız ve hikayesiz bırakır.

Bu hikâyesizlik de tabanın konsolide olmasını engeller.

Peki, başka engeller nelerdir?

CHP’nin talebi olarak dillendirilen Kavala, Demirtaş ve Gezi tutuklularının serbest bırakılması.

Terör örgütünün uzantısı olan DEM partili belediyelere -kuvvetli şüphe ve soruşturma olanlara- kayyım atanmaması.

Gazeteci kılığındaki terör destekçilerinin serbest bırakılması.

AB özerklik şartının ve teröre karşı AB uyum yasalarının kabulü vs.

Bütün bunları kabul edecek olan kim?

Sayın Cumhurbaşkanı; öyle mi?

Bu ülkenin üniter yapısını, bayrağını ve birleştirici tüm değerlerini korumak adına, 2013’ten bu yana MİT kriziyle başlayıp 15 Temmuz ile doruğa ulaşan, bin bir türlü badireyle uğraşan Sayın Erdoğan yani.

Öyle ya: “Madem zıddına dönecekti, neden bunca acıyı ve badireyi çekti?” sorusu da başka ve çok felsefi bir cevap bekleyecektir o vakit.

CHP liderinin, Cumhurbaşkanı’nı misafir ettiği görüşmeden bir gün sonra, kriminal bir suçun ortağı olarak lanse etmesini de hiç görmeyelim mi? 

Bir tarafta birçok testten geçmiş, mayası 15 Temmuz gibi bir destanda çalınmış bir ittifak diğer tarafta olmazların oldurulduğu ve âdeta Ak Parti’nin CHP’ye “teslim” olacağını iddia eden başka bir ittifak.

Akıl olmazların zoru için değil mi?

CHP’nin liderlik krizini Cumhur İttifakı’ndan çalarak yamamaya çalışanlar, şimdi varın siz cevap verin: Hangi ittifak daha cari ve hangisi daha makul ve daha akli?

Kurban Bayramı’nızı en kalbi duygularımla tebrik eder, sağlık afiyet ve huzur dilerim. Dualarımız özgür Gazze ve Filistin için canını veren tüm şühedaya olsun… 

Diriliş Postası