Acele bir cumhurbaşkanı adayı aranıyor CHP’de.

Tabii şunu hemen ifade edeyim; acelesi olan kesinlikle CHP değil.

Zira bu konuda CHP içinden oldukça fazla eleştiri var; “Aday belirlemek için çok erken.” ifadeleriyle.

Çünkü CHP, seçimi tek başına kazanamayacağını bildiği için ileride mutlaka bir ittifak arayışına gitmek zorunda kalacak; tabii Altılı Masa fecaatinden sonra birilerini bulabilirse…

Fakat “Belirlenecek erken adayı kim, ne koşullarda kabul edip de CHP ile bir ittifaka gider?” sorusu şimdiden kolay cevaplanacak bir soru değil.

İktidarın asla CHP’nin kastettiği manada bir erken seçime gitme ihtimali de olmadığına göre, neden bu kadar büyük bir acelecilik var?

İşte asıl cevaplanması gereken soru bu.

Bana göre bu konuda neredeyse kamuoyunun tamamının hemfikir olduğu düşünce, İBB Başkanı’nın bir acelesinin olduğudur.

Bu acelenin sebebi, bana göre yargılandığı davalar falan da değil.

Zira o davaların oluşabilmesi ve kendisinin bir mağdur pozisyonu üretebilmesi, oldukça uzun bir stratejinin ürünüydü.

Saraçhane’de mahkemenin İBB Başkanı hakkındaki 2 yıl 7 aylık mahkûmiyet kararını Meral Akşener’le, “Daha yeni başlıyor çak.” yaparak karşılayanların sergilediği tavır, her şeyin özetidir. 

İşte bu sebeple davalardan kurtulmak istediğini sanmıyorum.

İBB Başkanı’nın bu hayali yeni ortaya çıkmış da değildir.

En başından beri ve ortada hiçbir dava yok iken de o aslında büyük bir hırsla istiyordu CHP’nin adayı olmayı.

Yanıp tutuştuğu adaylık için kullanmadık vasıta bırakmayan İBB Başkanı, Machiavelli’yi dahi kıskandırdı.

Mart 2019’daki yerel seçimlerde ve ardından tekrarlanan seçimde yelkenlerini iyice doldurup âdeta bir oksijen çarpmasına uğrayan İBB Başkanı -etrafının da etkisiyle- kendisini hiçbir zaman gündemden düşürmeyen bir tavır sergiledi.

Zira İBB Başkanı’nın kampanya direktörü Necati Özkan, 2019’da yapılan yerel seçimler sonrasında, “Dün dünde kaldı cancağızım. Artık mekânın yeni sahibi var.” sözleriyle bir yerlere sesleniyordu.  

İBB Başkanı -güya hep saklansa da- genel başkanlarını her zaman zora sokan ve onları çok da umursamayan bir üslubun sahibi oldu.

Âdeta CHP’nin genel başkanıymış gibi bütün mesajlarını Türkiye geneline dönük yaptı.

İstanbul’u hiçbir zaman birinci önceliğiymiş gibi sahiplenmedi.

Kendisine rakip olarak her zaman Sayın Erdoğan’ı seçti ve hep iktidara laf yetiştirme çabasına girişti.

O hırs, devasa bir sosyal medya ağıyla desteklendi ve büyük fonlar akıtıldı.

Sadece bir belediye başkanlığıyla yetinecek birinin asla tevessül etmeyeceği çapta bütçeler ayrıldı İBB kasasından.

Tabii İBB Başkanı’nın bugün bu “lider tanımaz” noktaya ulaşmasında Kılıçdaroğlu’nun da çok büyük payı var.

Bir lider olarak net bir tavır koyamadığı ve kendi mecrasında tutamadığı İBB Başkanı’nın yürüttüğü kulis faaliyetlerinin kurbanı olmaktan kaçamadı neticede.

Bugün, CHP medyasının çok daha fazla dillendirdiği bir “şaibeli kurultay” iddiasıyla siyasetten diskalifiye edildi.

Evler, telefonlara yüklenen soğuk cüzdanlar vs. derken iddialar havada uçuşuyor.

Hatta Hatay’ın CHP’li eski Belediye Başkanı Lütfü Savaş, konuyu mahkemeye dahi taşımış durumda.

Kılıçdaroğlu’nu aşan İBB Başkanı, Özgür Özel’i aşmakta hiç zorlanmamış görünüyor.

Azim iyidir ama hırs kötüdür.

Bir de arkanızda iyi bir geçmiş bırakmadıysanız o hırs çok daha kötüdür.

İBB Başkanı’nın diploma konusu ise çok daha büyük bir sorun olarak masada duruyor.

Bütün yasal mevzuatların asla izin vermediği usulsüz bir yatay geçişin, nasıl bir kararla sonuçlanacağı meselesi İBB Başkanı için diğer her şeyden daha fazla endişe kaynağıdır diye düşünüyorum.

Acele işler bizim kültürümüzde hiç övülmemiştir.

Acele adayın da övüleceğini pek sanmıyorum.

Hele bir de o aday İBB Başkanlığı sınavını hakkıyla verememiş ise…

Diriliş Postası