Türkiye kadar garip bir ülke var mı bilmiyorum. Kendisinde doğan büyüyen yetişen evlatlarının ihaneti hiçbir zaman bitmiyor.

Osmanlı düşman milletlerden bile çocuklar alıp kendisine bağlı bir devlet adamı yetiştirirken Türkiye Cumhuriyeti kendisine en sadık ailelerin çocuklarından bile nasıl hain çıkarıyor anlayabilmiş değilim.

 Burada bir yanlış yok mu? Siz bir çocuğu on yıldan fazla alacaksınız eğiteceksiniz ona milli bir bilinç veremeyeceksiniz.

İçinden çıktığı toplumun tarihine coğrafyasına kültürüne medeniyetine düşman olarak yetişen gençler bizim eğitim politikamızın mağdurudur.

 Etkililerin yetkililerin şapkalarını önüne koyup düşünmesi gerekiyor. Eğitim politikamız düzelmeden Türkiye düzelmez.

Eğitimin başına gelen bakanlarımız maalesef hep pansuman yapmakla meşgul oldu. Köklü sorunlara kalıcı çözümler getirmek gibi bir uğraşın içine girmediler.

Ülke olarak iki büyük sorunumuz var.  Birincisi milli manevi bilinci okullarda hakkıyla verememek, ikincisi zeki çocuklarımızı özüne yabancılaşmadan ülkemizde tutamamak.

İstiklal mücadelesi vermiş Türkiye’nin istikbali tehlikede.  Ülkenin en zeki evlatlarının hayallerini Avrupa süslüyor.

Bu çocuklar neden geleceklerini dışarıda kurguluyor? Neden kendi medeniyet değerleriyle barışık bir hayat süremiyor?

 Bu sorulara mantıklı cevaplar veremez çözüm bulamazsak yarınlarımız felç olur.

 Yıllarca eğitimin meselelerine vakıf bir bakanımız olmadığından eğitimin dışından gelen bakanların sorunlara vakıf olamadığından dert yandık.

 Şimdi bu bahanemiz de ortadan kalktı. Ama eğitimde hiçbir problemimiz ortadan kalkmadı. Kahrolmamak elde değil.

Ayağımızın altından zemin kayıyor. Çocuklarımız bize yabancılaşıyor. Türkiye’nin en başarılı liselerindeki gençlerle konuşun ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.

Ülkemizin geleceğini kuracak kadrolar batıya kapağı atmak için gün sayıyor.

Sadece aileleri ve kendileri değil okuldaki idareci ve öğretmenler tarafından da çocuklara hedef olarak batı gösteriliyor.

 Asıl sermayemiz olan başarılı çocuklarımızı neden kazanamıyoruz neden ülkemizde tutamıyoruz ve neden bu çocuklar biz de doğup başka ırmaklara akıyor?

Devletleri süper güç yapan en büyük etkenlerden birisi zeki çocuklarına sahip çıkmasıdır.  

Büyük devletler akılla bilimle teknikle dünyaya hakim oluyor.

En değerli kaynak insan kaynağı.

  Sömürülen ülkelere baktığımızda da akıllıların yerini ahmakların aldığını, liyakatin kaybolup torpilin iltimasın hakim olduğunu, kaynakların çarçur edildiğini net bir şekilde görürüz.

Sömürge olmayı reddedip cephelerde kahramanlık destanları yazan milletimiz yeniden dünyaya nizamat verecek potansiyeli hâlâ taşıyor.

Yeniden toparlanacak ve toplumları toparlayacak birikimi var. Ama mevcut eğitim sistemi pis kediler gibi evlatlarını yemeye devam ediyor.

 Bu açıdan İngiltere Eton kolejlerinde nasıl başarılı oluyor bu incelenmeli. Dünyaya eğitim anlamında da örnek olan büyük devletimiz Osmanlı’nın Nizamiye Medreseleriyle açtığı çığır üzerine kafa yormalı nerede koptuğumuzun muhasebesi yapılmalı.

 Batı Enderun üzerine sağlam araştırmalar yaparken bizim neden meseleye kör sağır dilsiz gibi yaklaştığımız sorgulanmalı.

Türkiye’ye yürekten bağlı satmayacak ve satın alınamayacak sağlam bir nesil yetiştirmekten başka çaremiz yok. Bunun için gece gündüz demeden çalışmalıyız.

Biz çalışmazsak eloğlu çalışıyor.

Boş bıraktığımız her alanı birileri kendi menfaatine uygun bir şekilde mutlaka dolduruyor.

Kainat boşluk kabul etmiyor.

Türkiye derdiyle uykusu kaçanlar sürekli hainlere ah etmek yerine neden bizden bu kadar hain çıkıyor nerede yanlış yapıyoruz sorusuna vakit kaybetmeden esaslı bir cevap arayıp çözüm bulması gerekiyor.

Fonlananları, satın alınanları, vatana ihanet edenleri konuştuğumuz kadar bunların hangi eğitim sisteminden geçtiğini de sorgulamamız gerekiyor.

Sorun varsa mutlaka çözüm vardır.

Yeter ki çözmek isteyelim.

Gerçekten milli bir eğitim modeli ortaya koyabilirsek ne gençlerimizin rüyalarını ne başka ülkeler süsler ne de kendi değerlerine düşman bir nesil yetişir.

Zaman bizden gayret bekliyor.

Birazcık gayretle bütün memleket ayağa kalkar.

Toprağına sevdalı nesiller mutlaka yetişir.

Kızsak, eleştirsek, üzülsek de bizim her şeye rağmen Türkiye’ye dair sarsılmaz bir umudumuz var.

Rabbimiz umudumuzu korusun.