ABD Başkan yardımcısı Mike Pence ve heyetini taşıyan uçağın Ankara için havalanmak üzere olduğu saatlerde, Trump’ın Cumhurbaşkanı Erdoğan’a yazdığı mektup, gündeme bomba gibi düştü.

Türü, örneği olmayan bir mektup…

1960’lı yıllarda Türkiye’yi Kıbrıs’a müdahale etmesi halinde Sovyetler’le baş başa bırakmakla tehdit eden Johnson mektubuna benzemiyor.

Boşuna kıyaslama çabasına girmeyelim.

Neresinden bakarsanız bakın, rezil bir üslupla yazılmış, çirkin bir metin.

Zaten mektubun muhatabı olan Cumhurbaşkanı Erdoğan da okuduktan sonra buruşturup çöp kutusuna göndermiş.

Mektubun içeriği kadar dikkat çekici olan bir başka husus var.

Trump, mektubu 9 Ekim’de yani Barış Pınarı harekatını başladığı gün göndermiş.

Belli ki, Erdoğan’ı durdurmak için can havliyle “Bir de böyle deneyelim” diye düşünmüşler.

İşin burasından baktığınız zaman, Washington’un o günlerde nasıl bir ‘çaresizlik’ hali içinde olduğu anlaşılıyor.

Ankara açısından 9 Ekim 16:00 itibarıyla işin en zor kısmı geride kalmıştı zaten.

Psikolojik eşik orada aşıldı.

Yıllardır “Amerika ne der”, “Amerika ne yapar” sorularıyla pompalanan korku kampanyasının bir karşılığının olmadığı anlaşıldı.

İşin doğrusu, şu aşamada Trump’ın gönderdiği mektubun çirkin üslubu, ya da Pence’in Ankara’ya yaptığı ziyaret kadar önemli bir başka meselemiz var.

O da, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Salı günü Rusya Devlet Başkanı Putin’le Soçi’de yapacağı görüşme.

Putin’in Karadeniz kıyısındaki Soçi’de bulunan yazlık konutunda daha önce iki lider S-400 satışı dahil olmak üzere pek çok kritik karara imza attılar.

Kuzey Suriye’nin 9 Ekim sonrası oluşan yeni denkleminde, Soçi’de yapılacak bu sonuncu görüşme de hayli kritik.

Nedenine gelince…

Türkiye’nin Barış Pınarı harekatını başlatmasından sonra, ABD Suriye’nin kuzeyinden çekildi.

Çekilirken de el altından Ruslara göz kırptılar.

7 kocalı hürmüze benzeyen YPG’nin hamiliğini yapmak üzere el altından bir teklif de götürdüler.

Türkiye’nin kazanım elde etmemesi niyetini taşıyan bu Amerikan hamlesi, savaşın neredeyse başından itibaren ama özellikle 2013 sonrası belirginleşen tutumun son bir örneği olarak görülebilir.

Peki, Ruslar ne yapacak?

ABD’nin yaptığı teklifin cazibesine kapılıp, kendi bildiklerini mi okuyacaklar?

Yoksa Türkiye ile işbirliği halinde ilerlemeyi sürdürecekler mi?

İlk işaret, ikinci şıkkın öne çıktığını gösteriyor.

Dün, herkesin gözünün Pence’ni yapacağı ziyarete çevrili olduğu saatlerde, Beştepe’de kritik bir görüşme yapıldı.

Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü Büyükelçi İbrahim Kalın, Rusya Federasyonu Suriye Özel Temsilcisi Aleksandr Lavrentyev ve beraberindeki heyetle bir araya geldi.

Görüşme sonrası görüşlerin ‘senkronize hale’ getirilebileceğine işaret edecek şekilde, terör örgütlerinin Suriye’nin toprak bütünlüğü için oluşturduğu tehdidin önlenmesi konusunda mutabık kalındı.

Gün içerisinde BBC’nin Hard Talk programına katılan Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’da “Eğer Rusya YPG unsurlarını Suriye ordusu eşliğinde bölgeden çıkartırsa, buna karşı çıkmayız" dedi.

Bütün bunlar ne anlama geliyor?

Türkiye ile Rusya arasında Türk-Amerikan ilişkilerinin aksine, anlaşa anlaşa ilerleyen Suriye müzakerelerinin Kuzeydoğu Suriye özelinde de mutabakatla sonuçlanabileceği anlamına geliyor.

Ruslar ne yapacak?

YPG’nin hamisi rolüne mi soyunacaklar?

Yoksa Türkiye işbirliği ederek mi ilerleyecekler?

Ankara’nın terör örgütü PKK/YPG’nin çıkartılması halinde, Kuzeydoğu Suriye’deki yerleşim birimlerinin rejime devredilmesi fikrine açık olması ve Suriye’nin toprak bütünlüğüne saygı duyduğunu defalarca dillendirmesi Moskova’nın elini rahatlatabilir.

Buna karşılık, Moskova’nın da Türkiye’nin sınır güvenliği konusundaki endişelerine hak veren bir söyleme sahip olması, Ankara için rahatlatıcı bir unsur.

Buradan bakıldığında, Salı günü Soçi’de yapılacak görüşmeden olumlu bir netice çıkması beklenebilir.