Ölüm hepimiz için…

Acı, keder, yalnızlık da. Çaresizlik, hastalık, hayal kırıklıkları, unutulmuşluk, vefasızlık, yoksulluk, bıkkınlık vs. Her şey bizim için, biz insanlar için. Ancak insanın bir insan eliyle kasıtlı öldürülmesini asla kabul edemiyor ve normal karşılayamıyorum.

Bir insan kendisi gibi umutları olan, hayalleri olan, korkuları, hüzünleri, sevdikleri ve sevmedikleri olan bir diğer insanı nasıl öldürür, nasıl hayatına kastedebilir ve ocağını söndürür gerçekten aklım almıyor, yüreğim inanamıyor.

Bir annesi olan, iyi kötü bir aile yaşantısı olan bir insan, sevmesini ve sevilmesini bilen bir insan nasıl öldürmekten haz alır, nasıl bir insanı ağlatmayı, onu kederlere gömmeyi kabul edebilir ki?

Bir futbol holigani, bir siyasi holigan, bir din holigani, adı ne olursa olsun kendi aşırılığı için, kendi beğeni ve zevki için, kendi tasavvuru için, kendi inancı için nasıl olur da kendisi gibi düşünmeyen ve karşı tarafta duran birisinin hayatına son verebilir?

Ya da çok sevdiği kadının veya erkeğin bir başkasına gönül vermesini hazmedemeyip “olmaz illaki beni seveceksin, ya benimsin ya kara toprağın” bayağılığı ve ilkelliğiyle bir insanın hayatına nasıl son verebilir?

Ya da birkaç kuruş alacak ve verecek adına bir insan nasıl yok edilir?

Cinayet ve çeşitlerini böylece çoğaltabiliriz.

Son birkaç hafta içinde birçok ölümlü hadiseye üzüntüyle şahit olduk ve karalar bağladık. Kimi siyasi, kimi sosyal, kimi husumete dayalı ölümlü olaylardı bunlar.

Lakin şekli nasıl olursa olsun ölen insandı, acı çeken insandı kaybeden insanlıktı.

Bütün bu olaylar vuku bulurken bizim yaşlı Reks öldü.

Reks bizim mahallenin emektar av köpeği.

Sahibi Cevdet Amca emekli olduktan sonra eşi Nurhayat Teyze ile genişçe bahçesinde emekliliğinin tadını çıkarıyor. Fındık bahçesinin içinde bir de serası var. Kışın ne istersek o serada mevcut. Mahalleye ilk taşındığımızda kapımızı çalan, bize sık sık yayık ayranı, taze domates, salatalık, biber, kokulu siyah üzüm getiren ve bizleri bir anne ve baba şefkatiyle bağrına basan insanlar onlar oldular. Çocuklarımıza ise dede ve babaanne!

Reks bu cömert evin köpeğiydi. Bu kadar akıllı ve uslu bir köpek var mıdır bilmiyorum ama bu köpek bir başkaydı. Bütün mahalleyi bir başına bekliyordu ve çocukların da oyun arkadaşıydı.

On beş yaşındaki bu köpek geçtiğimiz gün yaşlılık ve hastalıktan ölmüş.

Karı kocanın köpeklerini gömdükten sonra hüngür hüngür ağladıklarını söylüyorlar. “On yıl kapımızı bekledi, bizim üzerimizde hakkı çok” diyen ve köpeklerine ağlayan bu insanların bu tavrı üzerinde uzun uzun düşünüyorum.

Önce meseleye ironik baksam da aslında mesele ciddi ve düşündürücü!

Yukarıdaki cinayetleri işleyen insanları ve bu insanların tavrını karşılaştırıyorum. Böylesi iki uçtaki ruh halini ve insanların fıtratlarını kıyaslıyorum. Gerçekten de çok ilginç ve tuhaf duyguların salıncağında gidip gidip geliyorum.

Bir köpeğe insan muamelesi yapacak kadar şefkatli insanların varlığı ile bir insana bir köpek muamelesi yapmayacak kadar vicdanları ve iz'anları körleşmiş, kalp gözü körleşmiş, manevi ziyaları sönmüş insan müsvettelerinin varlığı arasında bir ilinti kurmaya çalışıyorum.

Ünlü mutasavvıf Niyazi-i Mısri'nin anlamlı sözleri bu kıyası aslında ne de güzel yapmıştır:

Savm-u salât-ı hac ile / Sanma biter zahit işin

İnsan-ı kâmil olmaya /Lazım olan irfan imiş

Nerden gelir yolun senin / Ya nereye varır menzilin

Nerden gelip gittiğini / Anlamayan hayvan imiş!

Niyazi-i Mısri teşhisi koymuş aslında. Bazan hayvandan bile daha aşağı mertebede olan insan kişisi, bazan da insani damarları incelik, zarafet, merhamet, hikmet, marifet ile öylesine çağlamaktadır ki eşref-i mahlûkat kisvesinin de üzerinde bir makamın asıl sahibi olabiliyorlar!

Vicdansız, merhametsiz, yüreksiz, ahlaksız, karaktersiz, ziyasız insanların varlığı insanı ümitsizliğe ve yeise sürüklerken, Cevdet Amca ve Nurhayat Teyze gibi insanların varlığı da insana yaşama azmi, cesareti ve mutluluğu veriyor.

Yani mesele insan olarak doğmakta değil, insan olarak kalabilmek de galiba!

Öyle değil mi?

Muhabbetle kalınız.

Meryem Aybike Sinan- Haber7
meryemaybike@gmail.com
https://twitter.com/maybikesinan