Bendeniz bu ilçeye yeni taşındım.

Temmuz ortalarında taşındığım bu nadide ilçede huzurun ve güzelliklerin keyfini sürerken ansızın tadım kaçtı.

Bu ilçede kendimi güvende hissediyordum.

Mutluydum, yemyeşil doğanın, sapanca gölünün ışıltılı güzelliğini yaşıyordum… Öylesine huzurlu, öylesine güzeldi her şey.

Ancak;

Bendeniz yaklaşık bir haftadır kendimi güvende hissetmiyorum.

Güvende değilim günlerdir.

Geçen pazartesi sabaha karşı aklıma gelmeyen başıma geldi ve evimize hırsız girdi. Dolayısıyla günlerdir uyumuyorum, huzursuzum, endişeliyim, dağınığım ve kendimi artık güvende hissetmiyorum.
 
Düşününüz ki etrafı duvarla çevrili, güvenliği olan bir sitede hırsız elini kolunu sallayarak evinize giriyor, önüne ne gelirse alıp gidiyor ve hiçbir iz bırakmıyor.

 Hırsız bunları yaparken…

Üstelik siz evde birileri olduğunu hissediyorsunuz!

“Yattığım yerde alt katta salonda birilerinin dolaştığını hissediyorum. Ne yapmalı acaba? Eşime söylemeye korkuyorum, nefesim daralıyor, korku filmlerindeki birçok sahne üşüşüyor beynime. Hangisini uygulasam acaba?

Eşim kalksa olmaz. Ya silahları varsa ki muhtemelen vardır. Ya bu adamlar hırsızlığın yanında cinayet de işleyen tiplerse… Zaten çalan adamdan her şey beklenir! İyisi mi hiç ses çıkarmamak. Başucumda telefon var. Polisi mi aramalı? Ama sesim çıkmıyor, nefesim daralmış, zaten konuşamam fısıltıyla… Korkudan ölüyorum.

Ya ne yapmalı?

Aman Allah’ım yan odalarda minik yavrularım uyuyor, ya onlara bir şey yaparlarsa? Ya bizleri uyutup çocuklarımı çalarlarsa? Bu ihtimal çok kötü, kalbim artık çalışmıyor, kafam da tabii ki… Çok korkuyorum Allah’ım!

Aşağıdan gelen seslere kulak kabartıyorum. Birileri evin verandasında gözetleme işini yapıyor gibi, ötekiler içerideler sanırım. Bahçeden ayak sesleri geliyor. Bir an evin ahşap merdivenlerinden birinin çıktığını hissediyorum. Tuhaf bir ses çıkıyor ki daha sonra anlıyoruz ki bu adamlar içeri girdiklerinde ahşap zeminde ses çıkarmamak için ayaklarına galoş takıyorlar. Meğerse bu hışırtılar o galoşlardan geliyormuş.

İşte burada bir karar vermeliyim.

Yatak odalarımıza girmemeli bu kirli adamlar!

Yüz yüze gelmemeliyiz!

Yüce yaratana dua ediyorum ne olursa bana olmalı aileme değil diyor ve bütün gücümü toplayıp bağırıyorum!

— Kim var orda!

Korkudan ayaklarımın bağı çözülüyor, tükendiğimi hissediyorum. Kaçıyorlar. Eşimi uyandırıyorum. Birlikte kalkıyoruz. Aşağı iniyoruz.

Evet, benim çantamın yerinde kocaman bir boşluk var.

Kapı ardına kadar açık ve kaçmışlar. Diz üstü bilgisayar şarjda ama çantasını almışlar, bilgisayarı görmemişler. Ancak evrak çantamız da yok. Evimizin tapusu ve diğer önemli evraklarımızın tümü gitmiş.

Ama en önemlisi benim kimliklerim. Özel bilgilerim, çocuklarımın resimleri, bir kadına ait çantadaki her şey…

Polisi aramam lazım, heyecandan numarayı hatırlamıyorum, bu ana kadar polise hiç işim düşmemiş. Minik oğlum hatırlatıyor bana. Bu gürültüden çocuklar da uyandılar ne yazık ki!

Polis beş dakika içinde geliyor. Her ikisi de henüz yirmili yaşlarını süren gencecik memurlarımız. Bankaları arıyorum sabahın dördünde. Bütün kartlarımı bloke ediyorum.

Anlıyorum ki…

Bu sabah artık başka bir gün benim için. Ben başka biriyim.

Canım sıkkın ve güvensizim.

Bu tekrar da edebilir, bunun farkındayım.

Uyumuyorum, uyuyamıyorum ve en ufak bir çıtırtıda kalkıp bütün evi kontrol ediyorum ve sürekli üç kat arasında mekik dokuyorum. Yoruldum, tükendim, bittim bir haftada.

Eşim zaten yatak odasına çıkmıyor solanda yatıp kalkmaya başladı.

Bu ilçede polis yeni ve birçok yerde karakol yok. Jandarmadan yeni devraldı yetkileri. Uzun yılların boşluğu ve ihmali var. Hırsızlar adeta bu güzide ilçeye çöreklenmiş durumda. Belli ki kökleri oldukça derinlerde olan bir yapılanma var.

Kartepe İlçesinin değerli Kaymakamı Sayın Mustafa Ünaldı Beyefendi olsun, Emniyet müdürümüz Sayın Yüksel Toprak olsun büyük özveriyle çalışıyorlar. Bunu yakından gözlemliyoruz.

Olayı duyar duymaz bizleri arayan Kocaeli İl Emniyet Müdür yardımcısı Sayın Ali Şahinli beyefendinin yakın ilgisine çok teşekkür ediyorum.

Bendeniz buradan Emniyet Müdürümüzden özellikle istirham ediyorum. Lütfen yakalayın bu adamları,  bir teki kalmasın, kökünü kazıyın bu kirli yüzlerin.

Bütün bunları söylerken polisin işinin ne denli zor olduğunu biliyorum. Çünkü ne yazık ki polisin yakaladığı bu kirli adamlar bir ay dahi yatmadan salıveriliyor.

 Yani polis topluyor, yargı salıyor.

Kanun yapıcıların bu hususu bir kez daha gündemlerine alıp yeni baştan düzenlemeye gidilmesinin zaruri olduğunu düşünüyorum aksi halde bu tür suçların artarak devam edeceğinden korkuyorum.

Ev hırsızlarına farklı işlem yapılmalı. Kanun koyucular, özellikle ev hırsızlıklarında farklı pencerelerden olaylara baksalardı eğer, bu adamları bırakınız bir ayda çıkarmayı, uzun yıllar mahpushanede yatmaları için düzenleme yaparlardı sanırım. Çünkü olayın maddi boyutunun yanında psikolojik ve manevi boyutu var.

 Cezası daha ağır olmalı. Kapıdaki arabam çalınsaydı böylesine sarsılmazdım, maddi kayıpların telafisi mümkün ama yaşadığım o anların telafisi yok. Ev mahremiyetine bir saldırı olan bu ev soygunlarının cezasını mutlaka katlamalı. Bunu kanun yapıcılardan özellikle istiyorum.

Bir ay dahi hapishanede tutulmayan bu hırsızlar çıktıklarında kaldıkları yerden devam ediyorlar. Bu durum poliste şevk bırakır mı diye düşünüyorum. Geceleri sabahlara kadar uyumayıp çalışan polisimiz en sonunda bu tipleri yakalıyor ama birkaç gün sonra sokakta göz göze geliyorlar.

Bu kadar dağınık bir alana yayılmış Kartepe ilçesinde Kahraman polisimizin görevlerini yapma noktasında bir problem olmadığını aksine yetersiz sayıdaki personeliyle gece gündüz çalışan Emniyet müdürümüz Sayın Yüksel Toprak beyefendiyi kutlamak istiyorum.

Bendeniz bu yazıyı kaleme aldığım bu gece ikiye kadar benim gördüğüm kadarıyla üç kez polis devriyesinin sitemizin önünden geçtiğine tanık oluyorum ve bu bendenizi bir nebze rahatlatıyor.

Polis teşkilatımıza buradan çok teşekkür ediyorum.

İyi ki varsınız, iyi ki en azından sizlere güveniyorum ama kendimi hala güvende hissetmiyorum. Evime girip dünyamı alt üst eden bu adamları yakalamanızı istiyorum.

Onlardan davacıyım.

Hem bu dünyada, hem mahkeme-i kübrada…

Davacıyım bu kirli adamlardan…

Meryem Aybike SİNAN
aybikesinan@gmail.com