Merhamet ediniz ki merhamet edilesiniz!
(Hadis-i Şerif)

Uzunca zamandır hemen her gün merhametten nasibini almamış insan kılıklı kimselerin bin türlü vahşetine tanık oluyoruz.  Daha önceki yıllarda aklımıza gelmeyen, düşünmediğimiz, o kadar ilginç vahşetlere tanık olduk ki artık yüreğimiz kaldırmıyor, tabiri caizse “kahrımızdan ölüyoruz!” Sebebi ne olursa olsun, hiçbir durum insan öldürmeyi, kötülük yapmayı haklı göstermez. Bunun tek sebebi vardır. İnsanlıktan çıkma, inançsızlık ve merhametsizlik!

Biz en önemli yeteneğimizi “merhamet” denilen o soylu zırhı üzerimizden attık sanırım… Şimdi bu asil duygudan soyunmuş çırılçıplak durumdayız ne yazık ki!

Merhamet…

Yeryüzünün en güzel, en sıcak, en aydınlık kelimesi. İntikamdan, sevgisizlikten daha asil olan kelimedir merhamet. “Merhamet ediniz ki merhamet edilesiniz” diyen, ilahi muştuların en tutulası sözcüğü.

Merhamet, bir derviş yürüyüşüdür yaralı gönüllere, duyguların çiçek açması, ruhun kanatlanmasıdır… Merhametle yüreğimize dal budak huzurun neşvesi iner. Yüzümüzü karlı dağlara çevirdiğimizde, rüzgârın ılık ılık saçlarımıza değmesidir merhamet. Yıkılan köprüleri onaran bir mimar, yaraları elleyip sağaltan bir cerrah, karalar bağlamış gecelere inen bir yıldızın ışığıdır. Tufanı andıran hırçın bir fırtına sonrası üzerimizde dolaşan ebemkuşağıdır merhamet!

Merhamet göklerden gelen cennet muştusu…

Yetim bir çocuğun gözlerindeki umuttur merhamet, yoksulun ekmeğindeki tat, hastanın ağrılarına ilaç, duaların eteklerine taçtır merhamet. Sıcak yaz günlerinden kalma ılık nehir sularının ayağımıza sürtünmesi, kar altında kalmış dallarda incir kuşlarının türkü söylemesidir. Merhamet çağıl çağıl bir bengisudur ruhumuzu onaran, sağaltan, yeşertip çiçeklendiren.

Merhamet bizden geçti, bizi terk etti, bizi bıraktı ne yazık ki!

Oysa merhamet dillenmese, serin pınarlar gibi yanı başımızda akmasa, bir çöl yangınında kavrulan yüreklerde kıyametler kopacak, yarım kalacak gülücükler, yalnızlıklarımız depreşecek, acılarımız derinleşecek, dünya gurbeti uzayacak, çağ mahkemelerinde hüküm giymiş gönüller, sonsuzluğa umut bağlamayacak, bir yanımız hep karanlık kalacak. Yeryüzü zindanımız olacak!

Zira merhamet, Yüce Allah’ın bize bağışladığı en güçlü ve en kutlu bir duygudur.

Zaman geçiyor cancağızım, ömür doluyor!

Akasyalar, erguvanlar, şeftali ağaçları ve cümle mahlûkat uyanıyor, açılıyor mevsimlerin önü arkası, her şey yeni baştan neşv ü nema buluyor. İnanmış insanın şebnemi oluyor merhamet, damla damla kavrulmuş gönüllerin üzerine düşüyor, İbrahim sadakati düşüyor bilinçlere, ak vicdanlar merhametle bileniyor ve her şeyin sustuğu, sadece merhametin konuştuğu bir ilahi muştu düşüyor aklıma. “ merhamet ediniz ki merhamet edilesiniz” bir yıldız şehrayini gibi karanlık taraflarımıza yağıyor sağnak sağnak.

Merhametin kadar insansın, sen bunu biliyorsun!

Merhameti kucaklamalı aklım, merhamete sarılmalı.

Yenilgiler yenilgim, yalnızlıklar yalnızlığım, kimsesizlikler kimsesizliğim, acılar acım, yoksulluklar yoksulluğum olmalı diyorum. Merhamet bir kutlu sevgili gibi gelip dokunmalı omuzlarıma, kalbimin güvertesi merhamete gidilen yol olmalı. Nilfam bakışlı gökyüzü saadeti kaplıyor yüreğimi, yalnızlıklar kırk bohça içinde düğümleniyor, merhamet kadifemsi bir ferace olup giydiriyor hüznün tüm çıplaklığını ve şehirlerin ağır uykusuna yatmış bütün kötülüklere sezdirmeden gidip konuyor yüreklerin pervazlarına.

Merhamet ayaklanıyor zulme inat!

Merhamet etmeyene O gönüller tabibi merhamet eder mi?

Hicretimiz, menzilimiz, durağımız, madem O’nadır. Mademki gidilecek başka bir adresimiz yoktur, tüm düğümlerin, bütün kapıların, bütün adreslerin anahtarı ondadır, mademki “merhametin kalbi” O’dur biz de en çok merhamet kuşanmalı ve yola çıkmalıyız tez elden.

 O’na gidilecek yollardan biridir merhamet”

 Göklerden gönlümüze yollanan merhamet yağmurları doyasıya yağmalı, akmalı karalar bağlamış yaslı gönüllere. Yeryüzü merhamet yağmurlarında ıslanmalı, ,merhamet yağmurlarından beslenmeli cümle mahlûkat.

Bunları söylerken biliyorum ki;

Bizi hala kucaklayan asude baharlar varsa, güneş ışıldıyorsa üzerimize, gülebiliyorsak, işlerimiz rast gidiyorsa merhametli insanların yüzü suyu hürmetinedir diyor kalbim.

Merhamettir anneyi çocuğa, geceyi gündüze bağlayan güç!

Merhamet güzellik ve cazibedir sevenin dudaklarında. Merhamet göklerden gelen bir mucizedir, göklerden gelen bir kutlu çağrıdır tüm insanlığa, kötülükleri azaltan, iyilikleri çoğaltan, bütün insanlığı yaklaştıran en insani tarafımızdır! Şimdi biraz dur ve tefekkür et ey ins! Merhamet ki en insani ve en şerefli duygumuzdur.

Merhamet et, senin de gülzarın olsun!

“Merhamet edenlerin en merhametli olanı şüphesiz Yüce Allah’tır”

“Allah insanlara merhamet etmeyenlere rahmette bulunmaz” Hadisi-i Şerifi ne kutlu, ne güzeldir bilene! Her şeye rağmen, biz kulların bütün bencilliği ve zulmüne karşın, şefkatli, hakikatli ve merhametli Rabbimiz, rahmetinden bizleri mahrum etmeyecek kadar sonsuz merhamet sahibidir, bağışlayıcıdır. 

Merhameti düştüğü yerden alıp asıl yerine koymak lazım. Yeni baştan kuşanmak lazım merhameti, şefkati, asaleti, rikkati ve sevgiyi, yeni baştan inanmak lazımdır. Biz sevmeye, sevilmeye, merhamet etmeye ve merhamet edilmeye muhtacız. Sevmek durumunda değiliz ama yaratandan ötürü merhamet etmek zorundayız!

“Merhamet kıl kaşı keman
Ehl-i imana benzersin”

Sözleri âşık Gevheri’ye ait bu halk türküsünde merhamet yüceltilirken, seküler dünyanın müziği olan, Müslüm Gürses’in seslendirdiği şu arabesk şarkıda ise kine mağlup düşürülmüş:

“Merhamet dileme benden
Buz gibi soğudum senden” 

Siz, siz olun, şartlar ne olursa olsun, merhametinizi her dem yayınız ve buz gibi soğumayınız birbirinizden. Sizi her dem bir güneş gibi merhamet ısıtsın.

Muhabbetle Efendim!

Meryem Aybike Sinan/ Haber7
meryemaybike@gmail.com