Karşımızda hastalıklı bir güruh var!

Bize ölesiye düşmanlar ve bu düşmanlıkları bitecek gibi değil.

Kalpleri kin ve nefret dolayısıyla çürümüş ve bu nedenle de insaniyet dışına çıkmışlar.

Şu an 28 Şubat sürecinde olduğu gibi zulmedememenin ıstırabını yaşıyorlar.

Fakat o günkü nefretlerinden ve düşmanlıklarından hiçbir şey eksilmemiş.

Zaten bu yüzden de buldukları ilk fırsatta bu gayzlarını yansıtmayı asla ihmal etmiyorlar.

Bütün bu sözleri ifade etmeme, Kemalist taifenin ‘Sözcü’sünün nükseden İslâm düşmanlığı sebep oldu.

Geçtiğimiz günlerde CHP yandaşı Sözcü Gazetesi halkın sinir uçlarına dokunacak bir manşete imza atarak, provokasyona girişti malumunuz…

İflah olmaz bir İslâm düşmanı olan Saygı Öztürk, “Orduevlerinde bir şeyler değişti” başlıklı yazısında “Lüleburgaz Orduevi'ne sarıklı-cübbeli kişinin girmesinin ardından bu kez İstanbul'daki orduevinde kara çarşaflı kadın görüntülendi” gibi skandal ifadelerle bir kez daha tesettüre saldırdı.

28 Şubat zihniyetini hatırlatan manşet ile orduevlerine sarıklı, cübbeli ve çarşaflı kişilerin giremeyeceği mesajı açık açık verildi.

Kahraman Mehmetçiğin annesi olan çarşaflı kadını hedef alan Saygı Öztürk, “İstanbul Harbiye Subay Orduevi'ne sadece gözleri açık bir biçimde kara çarşafla girildiğini söyleseler buna inanmazsınız” gibi provokatif ve örtülüleri hedef gösteren sözler kullandı.

Bu, kelimenin tam manasıyla faşist bir kafadır!

Kendisini seçkin, kendisi gibi düşünmeyenleri de parya yahut ayak takımı sayar.

Sözde eğitimlidir (?) ama asla ve kat’a eğitilemezdir!

Hani nasıl derler, “bu dünyaya ot gelmiş saman gidecek” türünden kimseler…

Hiç sıkılmadan kalbindeki nefrete; ‘ilim’, ‘bilim’ vesaire gibi suret-i haktan gerekçeler uydurur.

Oysa söyledikleri bütünüyle ilme, bilme, akla, zekâya ve hepsinden önemlisi insaniyete aykırıdır!

Toplumda bunun gibiler maalesef çok.

Kendilerini bu ülkenin sahibi sayıyorlar.

Bu yüzden de sahipliğin gereği olarak, kendileri dışında kalan insanları, hadleri bilmeye davet edip adeta; “hizmetçilik neyinize yetmiyor, oturun oturduğunuz yerde” dercesine paylıyorlar.

Hatta “hizmetçilik” hakkı tanıdıkları için minnettar olunmasını istiyorlar.

“Hayatın içinden, gözümüzün önünden çıkıp gidin” diyorlar buldukları her fırsatta.

Bakmayın, bunları temsil eden partinin genel başkanının “uzlaşır” gibi göründüğüne…

Hepsi, topyekûn fena halde diş bilemektedirler!

Şimdi Mehmetçiğin annesinin orduevine girmemesini istiyorlar ama geçmişte biz bunların “hastalarımızı” bile kabul etmediğini biliyoruz.

28 Şubat’ın en acımasız günlerinde Medine Bircan isimli bir hastamızı başı örtülü diye hastaneye kabul etmemişlerdi.

Bin bir acı ve ıstırap içindeki hastayı kapı önüne koymakta zerre kadar tereddüt göstermemişlerdi.

Hastanın ailesi, fotoğrafına mecburen “fotoşopla” peruk ekleyip öyle sokmuşlardı hastaneye…

Öyle bir zulümdü ki, insaniyet tasını tarağını toplayıp savuşmuştu o hastanenin önünden…

Tabii biz, diğer zulümler gibi bunu da unuttuk.

İçimizden bazıları bunların kuyruğuna takıldı.

Bunların kin ve nefretlerinden, kendi paylarına bir şey düşmeyeceği zehabına kapıldılar diğer bir deyişle…

Lakin görüldüğü gibi onlar düşmanlıklarından hiçbir şey kaybetmiş değiller!

Herkesi ve hepimizi acımasızca cezalandıracakları günü bekliyorlar dört gözle…

Bu hazin ve vahim hâl içinse bir ayetin mealine müracaat etmekten başka bir şey gelmiyor elimizden maalesef…

“Ey rabbim! (…) İçimizdeki beyinsizlerin işledikleri yüzünden bizi helâk edecek misin?”

(A’râf suresi; 155)