Koca, karısından şikâyet ediyor; istekleri bir türlü bitmiyor diye.

Karı, kocasından şikâyet ediyor; ilgisiz davranıyor diye.

Çocuklar, anne-babalarından şikâyet ediyor; arzularını yerine getirmiyorlar diye.

Anne-babalar, çocuklarından şikâyet ediyor; ele avuca sığmıyorlar diye.

Büyükler küçüklerden şikâyet ediyor; kimseye saygıları yok diye.

Küçükler büyüklerden şikâyet ediyor; kendilerini anlamıyorlar diye.

Öğretmen/hoca öğrencilerden şikâyet ediyor; derslerle alakaları yok diye.

Öğrenci öğretmenlerden/hocalardan şikâyet ediyor; ders işlemiyorlar diye.

İmam cemaatten şikâyet ediyor; arkasından konuşuyorlar diye.

Cemaat imamlardan şikâyet ediyor; halkın dertleriyle dertlenmiyorlar diye.

Memur amirlerinden şikâyet ediyor; haksızlık yapıyorlar diye.

Amir memurlardan şikâyet ediyor; işten çok dedikodu yapıyorlar diye.

İşveren işçilerden şikâyet ediyor; işlerini düzgün yapmıyorlar diye.

İşçi işverenlerden şikâyet ediyor; haklarını vermiyorlar diye.

Zengin yoksullardan şikâyet ediyor; tembellik ediyorlar diye.

Yoksul zenginlerden şikâyet ediyor; muhtacı gözetmiyorlar diye.

İktidar, muhalefetten şikâyet ediyor; yapılan her şeye karşılar diye.

Muhalefet, iktidardan şikâyet ediyor; sorunların sebebi diye.

Şikâyet, şikâyet, şikâyet… 

Haklı veya haksız…

Adaletsizlik varsa, mağduriyet varsa, mazlumiyet varsa, aşağılama veya dışlama varsa, haddi aşma varsa, kısacası insanlık dışı sözlere veya fiillere maruz kalma varsa şikâyet haklı.

Kızgınlık, kıskançlık, haset, nefret, çekememezlik, doyumsuz arzular gibi dürtüler ile yapılıyorsa şikâyet haksız.

Haklı veya haksız insanoğlu neden şikâyet eder?

“Gerçekten insan pek tahammülsüz bir tabiatta yaratılmıştır.” (Mearic Suresi, 19. ayet) Bu tabiatını terbiye edip sabrı kuşanabilenlere ve şikâyet etmekte haklı da olsa sabırla istifini bozmadan yoluna devam edebilenlere ne mutlu!

Şu veya bu gerekçelerle dünyada zorluklar oluyor. 

Ailede babanın zorluğu başka oluyor, annenin başka oluyor, çocuğun başka oluyor. 
Büyüklerin zorluğu başka, küçüklerin başka.

Öğretmenin/hocanın zorluğu başka, öğrencinin başka.

İmamın zorluğu başka, cemaatin başka.

Memurun zorluğu başka, amirin başka.

İşverenin zorluğu başka, işçinin başka.

Yoksulun zorluğu başka, zenginin başka. 

İktidarın zorluğu başka, muhalefetin başka.

Dağına göre kar! Hepsinin, herkesin zorluğu var.

Keşke herkes birbirlerinin zorluklarını görüp şikâyet etmek yerine “sen de haklısın” diyebilse Nasreddin Hoca gibi! Her zorluk karşısında “pat diye şikâyet” edince ortalık toz duman hale geliyor da sonra huzursuzluk niye oluyor diye debeleniyor insanoğlu!
Ya da keşke insanoğlu hatırlasa “zorluklar sonrasında kolaylık geldiğini” de sabretse.

Zorluklar karşısındaki tavra sabır deniyor. Sabır varsa şikâyet olmaz çünkü. 

Şikâyet etmek yerine “sabrı verdiği için Allah’a şükrediyoruz” diyen Filistin Gazzeli âbide şahsiyetler akla gelse keşke! Keşke insanoğlu sabırla kendine düşeni yapsa zorluklar karşısında da huzur bulsa. 

İşte Erdoğan’ın “Yurt dışı ziyaretlerimizde dost ve kardeş ülke liderlerine lokum yerine TOGG hediye etmemizin muhalefeti rahatsız ettiği görülüyor” demesi şikâyet hastalığıyla ilgili. Keşke bu tarz kıskançlık hastalığına düşmese insan da şükür makamında huzur bulsa.  

Yakın zamanda RTÜK Başkanı’nın “bazı haberlerin ülkemizde ‘olumlu olaylar’ olmuyormuş gibi kamuoyuna servis edildiği ve böylelikle vatandaşların karamsarlığa ve yalnızlığa sürüklendiği” şeklindeki uyarısını da “şikâyet toplumu” olmaktan kurtulma uyarısı diye anlamak lazım.

Evet hayat toz pembe değil, zor; ama sabah akşam şikâyet etmek de hayat değil! Kendi kendine işkence etmeyi bırakmalı insanoğlu ve elinden geldiğini yapmaya odaklanmalı. 

Prof. Dr. Faruk TAŞCI / Haber7