Yerel medya bir şehrin erken uyarı sistemidir. Tıbbi bakış açısıyla vücudun uç noktalarına kan taşıyabilen kılcal damarlar olarak değerlendirilebilir. Her şeyden önce şehirle iç içe olduğundan şehre ait gelişmeleri tek satırla geçmez. Şehrin en ücra köşelerine kadar nüfuz eder (etmelidir); gözü, kulağı, dili işlevini görür.  Genel sorunların yerel yansımalarına ilişkin pek çok ayrıntıyı ortaya çıkarır. Yerel kurumların misyonlarını en iyi şekilde ifa etmelerini gözetir. Olağanüstü hallerde kurumların en büyük yardımcısıdır.

Ancak bu misyonunu gereği gibi yerine getirmesi, organik beslenmeye ve meslek etiğine uymaya bağlıdır. Organik beslenmesinin yolu temelde, tirajdan, okunma oranından; bunu başarmak da belediyeler, siyasi partiler, resmi, özel, sivil kurumlar arasına sıkışmak kadar, yerelin kılcal damarlarına nüfuz ederek görünmeyeni görünür kılmaktan geçmektedir.

Meslek etiği, gazetecilerin elini-kolunu bağlamayı değil, saygınlıklarını ve güvenilirliklerini korumayı amaçlar. "Basın hürriyetinden doğan mahzurların giderilme vasıtası, yine basın hürriyetidir" sözü bunu anlamakta güçlük çekenlerin; mesleğin imajını zedeleyen, kötü anılmasına neden olan eylemlerine en güzel yanıttır. Gazetecilik, geçim aracı olabilir. Ama zenginleşme vasıtası olarak değerlendirilemez.

Yoğun gündem nedeniyle, merkezi medyanın seleksiyon süreci, katı kurallara bağlı olarak işler. Böyle bir durumda yerel, çoğu zaman doğal afetlerden, kargaşadan, terörden, adli vakalardan geçerek merkezi medyanın gündemine dâhil olabilmektedir. Tali derecede önem atfedilme, medyanın varlık nedenini oluşturan denetim ve eleştiri fonksiyonunu, bu bağlamda:

Hataları,

Yanlışları,

Usulsüzlükleri,

Kötü yönetimi,

Keyfiliği,

Mobbingi

Görevi kötüye kullanmayı,

Etik ihlalleri,

Yolsuzlukları vs

hem görünür kılmayı, hem de kamuoyunun ve ilgililerin dikkatine sunarak tartışmaya açmayı yerel düzeyde daha kritik bir evreye taşımaktadır. Bunlar arasına ‘neden bu kadar düşük oy aldık’ merak eden siyasilerin kendi aralarındaki güç yarışını, (bazı) bürokratların ego tatminini, daha doğrusu bu ikisinin seçim sonrası araştırmalara yansıyan olumsuz sonuçlarını da ekleyebilirsiniz. Bu eklemeden yola çıkarak 2028’in anahtarının “yerelde” olduğunu bile düşünebilirsiniz.

Denetim ve eleştiri fonksiyonu aynı zamanda, yerel kurum ve kuruluşların yerel medya ile ilişkilerinde popüler tercihleri belirleyici bir doğaya sahiptir. Öncelik, etkin bir medya veya kurumsal iletişim görevlisi-danışmanı atayarak ilişkileri en azından dengede yürütmeye çalışmak gibi en akıllıca görünene verilmektedir. Söz konusu danışman veya görevlinin ilişki ağından yararlanma isteği bir dereceye kadar anlaşılabilir de. Yöneticilerin, kendilerini, kurumlarındaki sorunları medyaya yansımadan önce öğrenmek ve çözüm üretmek zorunda hissetmeleri gayet doğaldır. Medyaya yansımasından öte sorunun kendisiyle ilgilenen yöneticiler, başarılı kriz yönetimi örnekleri ortaya koyabilmektedir. Sorunun kendisinden ziyade medyaya yansımasıyla ilgilenen yöneticiler ise bir şekilde medyaya yansımayı önlemeye çalışmakta, bunun mümkün olmadığı durumlarda ise medyaya olumsuz yansımanın olası risklerinin oluşturduğu tedirginlikle denetim ve eleştiri fonksiyonuna saygı duymayı örselemektedir. On parmağında on marifet danışmanlar her zaman bulunamamaktadır. Yerel medyayı suçlamak, olası haber kaynaklarına yönelik cadı avı başlatmak işin kolaycılığıdır.

Yerel medyayı şehrin bağışıklık sistemi gibi düşünün, bağışıklık sisteminin çökmesi ya da işlevsiz kalması nelere davetiye çıkarıyor biliyorsunuz.

Prof. Dr. Hakan Aydın / Haber 7