Türkiye’nin siyasi tarihi, asker-siyaset ilişkisinin en keskin şekilde tartışıldığı anlarla doludur. Son olarak, Kara Harp Okulu mezuniyet töreninde yaşanan “korsan yemin” olayı, bu tartışmayı yeniden alevlendirdi. Amirlerinin defalarca itirazlarına ve kesin uyarılarına rağmen, bazı mezunlar resmi yemini ettikten sonra bir araya gelerek kılıç kaldırarak, 28 Şubat döneminin izlerini taşıyan 1999-2023 yılları arasında okunan eski yemini de seslendirerek ülke siyasi tarihinde derin etkisi olan bir tartışmayı yeniden alevlendirdi.

Resmi yeminde “…kanunlara ve nizamlara ve amirlerime itaat edeceğime…” diye yemin eden yeni teğmenlerin bazıları birkaç dakika önce ettikleri yemine uymayarak korsan yemini ettiler ve yeni bir tartışmayı başlattılar.

Oysa Türk Silahlı Kuvvetleri’nde disiplin, yalnızca bir ilke değil, askerî varoluşun temelidir. Disiplinin ruhu, amirlere mutlak itaat ve kanunlara bağlılıkla şekillenir. Peki, o mezunları, henüz teğmen rütbesine adım atar atmaz emre itaatsizlik etmeye, askerî tören düzenini ihlal etmeye ve Türk Silahlı Kuvvetlerini bir tartışmanın içine çekmeye iten motivasyon neydi?

Şimdi bir çırpıda akla gelen birkaç soruyu soralım:

Sorular net:

Niye resmi olmayan bir yemini etmek için ısrar ettiniz?

Amirlerinizin tüm itirazlarına ve uygun bulunmamasına rağmen resmi korsan yemin etmek için niye uğraştınız?

Amirlerinizin kesin talimatına rağmen korsan yemin ederek disiplinin temellerini sarsmak nasıl bir askerî ahlaka işaret ediyor?

Derece ile bitirdiğiniz okulun amentüsünün “disiplin” olduğunu öğrenemediniz mi?

Daha mesleğinizin başında, kurallara karşı başkaldırmanın sonuçlarını hiç düşündünüz mü?

Devletin en üst makamları, amirleriniz, aileleriniz ve kamuoyu önünde ettiğiniz resmî yemin sizi tatmin etmedi mi?

Sizi korsan yemin etmeye iten temel sebepler nelerdir?

Sizin bilip de amirlerinizin bilmediği bir neden mi var korsan yemini ısrarla okumanızın arkasında?

Cumhurbaşkanı, amirleriniz, aileleriniz, kamuoyu ve medya önünde ettiğiniz mevcut resmi yemin sizi kesmedi mi?

Daha subaylığa adımınızı attığınız saatlerde Türk Silahlı Kuvvetlerini faydası olmayan bir tartışmanın içine çekme amacınız nedir?

Amirlerinizin itirazına rağmen sizi ayrı bir baş çekmeye iten motivasyon nedir?

Askerlikte kanun ve nizamı bozacak şekilde amirlerin emrine muhalif planlı ve ısrarlı bir hareket etmenin nelere mal olacağını hiç düşünmediniz mi?

Türk demokrasi ve darbeler tarihi ile ilgili hiçbir bilginiz yok mu?

Türkiye’nin demokrasi ve darbeler tarihinden hiç mi ders almadınız?

Mesleğin başında emre itaatsizliğin ve ayrı baş çekmenin nelere mal olduğu konusunda bir fikriniz oluşmadı mı?

Korsan yemin eden yeni teğmenlerin başlattığı tartışma hızlı bir şekilde siyasetin gündemine oturdu. Tartışma bazıları tarafından yeminden çıkartılarak alanda kullanılan “Mustafa Kemal’in Askerleriz” sloganına bağlanmaya çalışıldı.

Bu korsan yemin hadisesi, sadece askerî disiplin açısından değil, siyasetin alanına taşınma hızıyla da dikkat çekti. Tartışma, bazı çevreler tarafından “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” sloganı etrafında şekillendirilmeye çalışıldı. Fakat asıl mesele, o slogandan ziyade, emre itaatsizlik ve askerî hiyerarşiye başkaldırıdır.

CHP ve tayfası geçmiş yıllarda olduğu gibi sivil-asker ilişkilerinde bir milim yol almadığını yine ortaya koydu.

Anlayacağınız CHP ve destecileri yine şaşırtmadı.

Bu noktada CHP ve çevresinin tavrı, geçmişteki reflekslerinden hiç sapmadığını bir kez daha gözler önüne serdi. CHP ve destekçileri, konuyu askerî disiplin açısından ele almak yerine, meseleyi çarpıtarak siyasî bir koruma kalkanı oluşturmaya çalıştı. Konu, “Siz Mustafa Kemal’in askerleriyiz diyenleri hedef alıyorsunuz” gibi bir algı operasyonuna dönüştürüldü.

Korsan yemini ve emre itaatsizliği hiç gündemlerine almadan, “siz ‘Mustafa Kemal’in Askerleriyiz’ diyenleri hedefe koyuyorsunuz” yalanına sarıldılar.

CHP ve tayfası hangi askeri sever?

Bu sorunun cevabı gayet açık.

Kendinizi çok zorlamaya gerek yok.

Türkiye’de askerî vesayet dönemlerine bakın:

 27 Mayıs 1960: CHP ve çevresi, darbeyi “hürriyet ve anayasa” naralarıyla karşıladı.

12 Mart 1971: Darbeci muhtıranın siyasi dizaynlarını alkışladılar.

12 Eylül 1980: Cunta, CHP’yi de kapatmasına rağmen, darbenin öncesinde atılan adımlardan memnundular.

28 Şubat 1997: “Bin yıl sürecek” denilen postmodern darbenin en büyük destekçilerinden biri CHP zihniyetiydi.

15 Temmuz 2016: CHP, önce “kontrollü darbe” dedi, ardından darbecilerin söylemlerinin peşine düştü.

CHP ve tayfası,

Milli iradeye karşı duran, siyaseti askerî vesayetle şekillendirmek isteyen, demokrasiyi tehdit eden askerleri,

Darbe yapma eğiliminde olanları,

Seçilmiş hükümetlere baskı kuranları,

Siyasi iradeye alan bırakmayanları,

Siyaseti dizayn etmeye çalışanları,

Genelkurmay ışıklarını siyasi mesaj için açanları,

Milli iradeye kafa tutan askerleri,

Darbe yapan askerleri,

Darbe zihniyeti taşıyanları,

Milli iradenin temsilcisi, seçilmişlere engel olan askerleri,

Seçilmiş iradeye siyasi alanı dar eden ve belli gruplara brifing veren askerleri,

Sincan örneğinde olduğu gibi siyasi iradeye mesaj vermek için kent meydanlarında tank yürüten askerleri,

Doksanlı yıllarda olduğu gibi siyasete müdahale eden askerleri,

Siyasete “balans ayarı” vermeye çalışan askerleri,

sever.

Ee boşuna dememişler CHP+Ordu=İktidar diye

Bu yüzden, bir zamanlar siyasetin kılcal damarlarına kadar sirayet etmiş “CHP+Ordu=İktidar” formülü, aslında onların demokrasiye bakış açısını özetleyen en keskin denklem olarak tarihe geçmiştir.

Şunu unutmayalım;

Türkiye’nin demokrasi tarihi CHP, vesayet anlayışı zihniyeti ve darbelerle mücadele tarihidir.

CHP ve tayfası için güçlü ordu sınırları koruyan, sınır ötesi harekatlar yapan, teröre göz açtırmayan, Karabağ’da, Libya’da, Doğu Akdeniz’de, Suriye’de ve Irak’ta Türkiye’nin çıkarlarını ve güvenliğini sağlayan ordu değil, siyasi iradeye kafa tutan ve CHP’nin siyasi alandaki açığını kapatan ordudur.

Bilmem anlata bildim mi?