Politika dünyasını takip etmenin hiçbir heyecanı kalmadı benim için.

Epeyce bir süredir bütün politikacıların ciğerlerini biliyorum neredeyse.

 Bakışlarından, konuşmalarının satır aralarından, yaptıklarından yapmadıklarından “nerelere oynadıklarını”, “hangi hayallere sürüklendiklerini” yüzde yüz isabetle çıkartabiliyorum.

O kadar heyecansız bir alan ki bu…

Mesela, Kemal Kılıçdaroğlu “Baykal kaseti” sayesinde CHP Genel Başkanlığı koltuğuna oturduğunda, gelecekte neler yapacağını, demokrasi oyununda nasıl bir rol oynayacağını şıp diye kestirivermiştim.

Hatta daha öncesinde, Ak Parti Camiası’nın en yaman tartışmacısı Melih Gökçek’le canlı yayın karşılaşmasını “Moderatör”  desteğiyle “kazandığında”,  ““Yeni CHP’nin hep kaybedecek ve politika hayatının finalini de kaybetmiş Cumhurbaşkanı adayı olarak yapacak Genel Başkanı” demiştim kendileri için…

Kemal Kılıçdaroğlu’nun iyice şişirildiği, AK Parti’nin açık ara kaybedeceğinin yaygın bir şekilde öne sürüldüğü dönemlerde, ben hep “Merak etmeyin öyle bir şey olmaz.” demiştim.

Şöyle bir geriye dönüp bakın…

Kemal Kılıçdaroğlu’nun o tuhaf “Adalet Yürüyüşü” görüntülerini, karavan içindeki “çıplak ayaklı aygın baygın” pozlarını…

Bir gün Milli Eğitim’e, bir başka gün TÜİK’e “baskın” yapma havalarını..

Kapalı kapılar ardındaki, “Koca Muhalefet Lideri’ni içeri almıyorlar, buralara kilit asıyorlar!” şovlarını...

Altılı masanın, en fanatik CHP yandaşlarını bile çileden çıkartan “altın günü” kıvamlı saçma sapan toplantılarını…

Kemal Kılıçdaroğlu’nun Cumhurbaşkanı Adayı olma ısrarını…

Hepsini hatırlayın…

Birilerinin “Kemal Kılıçdaroğlu rüzgârı arkasına aldı, bundan sonra durdurulamaz!” muhtevalı goygoylamalarını…

Elimizde kahve, izledik o süreçlerde...

Kemal Kılıçdaroğlu böyle şişirildi şişirildi…

İyice havalara sokuldu.

Kendisinin olmazları oldurabilecek kadar büyük bir karizma olduğuna iyice inandırıldı…

Cumhurbaşkanlığı adaylığına itildi…

Kaybedince de, gördüğünüz gibi terk edildi!

Bir vazoyu ne kadar yukarıdan bırakırsanız, kırıldığında o kadar çok parçalanır!

İnsanları da böyle yaparlar, yükseltir yükseltir yükseltir…

Sonra da, böylece bırakırlar!

*

Doğrusunu isterseniz; Recep Tayyip Erdoğan’dan başka bir lider göremiyorum şu anda.

Şartlar, liderlik vasfı olanı desteklediğinde ortaya büyük hikâyeler çıkıyor.

Liderlik vasfı olmadığı halde “şişirilerek” bir yerlere getirilenler, günün birinde mutlaka patlıyor.

Ak Parti’nin içinden çıkan bazı “ünlü politikacıların” zaman zaman ne büyük hayallere sürüklendiklerini, nerelere oynadıklarını…

Nerelerinin oynadığını ve akıbetlerinin ne olduğunu hep birlikte gördük.

Bir kişinin “liderlik vasfına” sahip olmaması kusur değildir.

Kusur, o kişinin “etrafının gazına” gelerek kendisini “liderlik vasıflarıyla donatılmış kul” zannetmesindedir!

İhtiraslarını kontrol edemeyenler, yeteneklerinin el verdiği alanlara yoğunlaşmak suretiyle iyi işler yapabilecekken, olmazların peşinde koşarlar ve sonunda fena halde kaybederler.

Kemal Kılıçdaroğlu, “masayı kuran genel başkan” olarak, Cumhurbaşkanlığı adaylığında ısrar etmesi halinde kaybedeceğini ve günün birinde kendisine gaz verenler tarafından terk edileceğini hesap edemiyordu şüphesiz.

Lider Recep Tayyip Erdoğan’ı sandıkta alt edip Cumhurbaşkanı olacağına inandırılmıştı.

Bir kişi size “Sen dünyanın en büyük yazarlarından biri olabilirsin!” derse, “Git şurdan, dalga geçecek başka birini bul!” diyerek terslersiniz.

Aynı cümleyi 10 kişi kullanırsa, “Acaba?” demeye başlarsınız.

Sizi şişirenlerin sayısı 100’e, hele de 1000’e çıkarsa, “dünyanın en büyük yazarlarından biri olabileceğinizi” hafiften düşünmeye başlarsınız.

Sayı iyice arttığında…

Şöyle bir dikilir…

“Yazarlık alanında” diğer kullardan çok azına verilen yeteneklere sahip olduğunuza iyice inanır, havalara girersiniz…

Hayalleriniz büyür, egonuz büyür ve sonuçta büyük hayal kırıklığına uğrarsınız.

*

Etraf böyledir.

Sizin üzerinize oynarlar…

Kazanmanız halinde onlar da kazanacaklardır.

Kaybetmeniz halinde ise kayıpları olmayacaktır!

*

Bugünlerde gazına epeyce yüklenilmiş olan Muhterem Özgür Özel, Kemal Kılıçdaroğlu’nun macerasından ders çıkartır mı acaba?

Benim için bu, cevaplandırması çok kolay bir soru.

Hayır, çıkartmaz!

Yakın çevresindekiler Özgür Özel’i öve öve bitiremiyor şimdilerde…

Bazı televizyon programlarında, sosyal medya ortamlarında  “Bu sürecin kazananı Özgür Özel!” gazlamasına denk geliyorum.

Kendisinden ilk başlarda pek de umulmayan performansı ortaya koymuş, gerçek yeteneklerini bu zorlu süreçte sergilemiş…

“Tek adaylı” Kurultay’dan da firesiz çıkmayı başararak (!) liderliğinin altını iyice çizmiş!

*

CHP Genel Başkanı Özgür Özel, şimdilerde “Cumhurbaşkanı olduğu takdirde hangi adımları atacağının” hesaplarını bile yapmaya başlamıştır.

En azından aklından geçiyordur bunlar…

Bunca yıllık tecrübem, onun bu işe iyice motive olduğunu söylüyor bana.

Şartlar, Muhterem Özgür Özel’in önüne CHP’nin Cumhurbaşkanı Adayı olmak gibi, daha önce Muharrem İnce’nin ve Kemal Kılıçdaroğlu’nun tattığı lezzetleri tatma imkânını çıkartmış bulunuyor.

Ne diyeyim, afiyet olsun kendilerine!

Milat Gazetesi